Kluczowym tematem tej publikacji jest Powstanie Warszawskie
przedstawione w fotoreportażu korespondenta i sprawozdawcy z ramienia
Delegatury Rządu na Kraj i Komendy Głownej Armii Krajowej - Jerzego
Tomaszewskiego. Terenem jego działania objęte były dzielnice
:Powiśle, Śródmieście (Północ - Południe) i bliska Wola. Powierzone mu
zadania wykonywał od 1 sierpnia do 6 wrzesnia 1944 roku - do dnia, w
kórym został ranny i aresztowany przez Niemców.„Z
rozkazu, który otrzymałem 1 sierpnia 1944 r., zapamiętałem trzy
podstawowe zasady – wspomina Jerzy Tomaszewski – fotoreporter wojenny
musi być wszędzie, a najczęściej na pierwszej linii frontu, filmy muszą
być wywoływane możliwie natychmiast po zrobieniu zdjęć, negatywy chronić
w pierwszej kolejności przed własnym życiem”.





Rozkaz wykonał celująco. W czasie 36-dniowej służby powstańczej zrobił
ok. 2000 zdjęć i przekazał kilkadziesiąt stron meldunków.





Wiele z nich publikowała prasa powstańcza, a także radio BBC. Bohaterami
fotografii są żołnierze, przeważnie jego rówieśnicy, sanitariuszki i
łączniczki, ludność cywilna, powstańcze groby, palone miasto. Źródłem
informacji zawartych w dzienniku była ludność cywilna i powstańcy,
których spotykał codziennie w czasie wędrówek po walczącej Warszawie.
Informacje, podobnie jak nastroje, zostały wiernie zarejestrowane. Reporterską
służbę Jerzy Tomaszewski zakończył 6 września. Ostatnie zdjęcia wykonał
ciężko ranny w bramie rodzinnego domu przy ul. Tamka na Powiślu. To one
najdobitniej oddają tragedię upadającego Powiśla.