Istnieją książki, które podobają nam się na tyle, że pamiętamy je przez długie lata, wracamy do nich myślami lub nawet czytamy ponownie. Są też takie, które wprawdzie są przyjemne, ale..

No właśnie, ale.. Bo to właśnie do drugiej grupy zalicza się "Bazyliszek" Grahama Mastertona. Książka ta nie posiada żadnej cechy, która pozwala czytelnikowi na zapamiętanie jej. Brak wyróżniających się bohaterów, niezwykłej intrygii, brak tu nawet jakichkolwiek emocji. Brak tu znaczących zwrotów akcji czy porywających serce scen. Książka jest podobna do ciastka odlanego z foremki: ma wprawdzie kształt i formę, ale nic więcej. Dobry styl, przez większość czasu nienużące dialogi i opisy nie wystarczają by przykuć do powieści czytelnika. Nie ma tu jednak iskierki, która wyróżni tę książkę spośród innych.

Fabuła niestety nie urzeka. Tak właściwie praktycznie wszystko czego możemy się spodziewać po tej książce jest wypisane na tylniej części okładki. Akcja ciągnie się jednym, prostym torem, i w żaden sposób nie zamierza z niego schodzić. Płascy bohaterowie niestety też nie pomagają jej się rozwinąć. Syn głównego bohatera jest w wieku, w którym zaczyna się pić alkohol? Podkreślmy tę sytuację 4 razy. Konkretne motywy powtarzane są do znudzenia, bez większego wpływu na główny wątek książki. I to jest chyba najgorsze, bo indywidualne cechy bohaterów zdają się koniec końców nie mieć żadnego wpływu na wydarzenia.

Jedyną dobrą cechą tej książki jest to, że jest porządnie napisana. Jednak podobny styl możemy zapewne znaleźć w innych książkach Mastertona, które, mam nadzieję, oprócz tego zawierają także interesującą fabułę.

Istnieją książki, które podobają nam się na tyle, że pamiętamy je przez długie lata, wracamy do nich myślami lub nawet czytamy ponownie. Są też takie, które wprawdzie są przyjemne, ale..

No właśnie, ale.. Bo to właśnie do drugiej grupy zalicza się "Bazyliszek" Grahama Mastertona. Książka ta nie posiada żadnej cechy, która pozwala czytelnikowi na zapamiętanie jej. Brak...