Niełatwo mi ocenić tę książkę, bowiem mam podobne spojrzenie na stare gry, mam podobną historię „giercowania” co autor i doceniam to, co próbował tą książką osiągnąć autor — zaprezentować nie jedno, ale różne oblicza gier, od stacjonarnego quizu, do gry przygodowej opartej o serwer.

Taki zamiar był trudny, no i niestety chyba się nie udał. Trudny dlatego, że na każdą grę (prezentującą inny gatunek) przypada jakieś 25 stron — żeby wcisnąć coś ciekawego w taką objętość i jeszcze to dobrze opisać, to prawdziwa sztuka. Jednak nawet mając to na uwadze, autor łapał kilka srok za ogony — prezentował nie tylko grę, ale też uczył podstaw JavaScriptu między wierszami.

Kod, który prezentuje jest gęsty — to duże listingi, bez żadnego komentarza (i spolszczenia),które trzeba w jednym podejściu analizować. Autor nieszczęśliwie opisuje co się dzieje opowiadając kod, zamiast tłumaczyć jego sens. Podam przykład, mamy linijkę "var adjustedDistance = Math.cos(rayAngle-player.angle)*distance;" i opis tego fragmentu to „zaczynamy od obliczenia wartości adjustedDistance poprzez pomnożenie odległości gracza od kolizji przez cosinus kąta gracza minus kierunek promienia”. Klasyczny, podręcznikowy przykład jak NIE tłumaczyć programów.

Kiedy mowa o obliczeniach geometrycznych, autor zamiast podać rysunek (np. trójkąta) pracowicie opowiada „...jest to przeciwprostokątna w trójkącie...”.

Część gier jest do bólu banalna (jak quiz oparty na radiobuttonach),ale część jest inspirująca i ciekawa (kody można pobrać ze strony wydawcy). Jeżeli ktoś zaczyna swoją przygodę z programowaniem, to być może ten tytuł będzie pomocny (ale realnie wątpię, ze względu na ww. tłumaczenie kodu),dla już programujących dobrym testem będzie pobranie kodów i sprawdzenie na ile fascynujące są dla nich zawarte gry. Tak jak gry są szkieletowe, tak można uznać, że opis do nich jest równie szkieletowy — trzeba samemu się wgryzać w sens programów.

Summa summarum — szkoda, że tak to wyszło, być może zadanie było od początku nierealizowalne, ale do nauki pisania gier lepiej się jednak nadają pozycje monolityczne, tj. 1 książka = 1 gra. Niektóre gry mogą być jednak wspaniałą inspiracją (dla siebie znalazłem dwie),ale stawiając sprawę krótko, gdybym mógł cofnąć czas, nie kupiłbym tej książki (i mówię to z ciężkim sercem).

Za tłumaczenie terminu „canvas” tłumaczowi należą się baty.

Niełatwo mi ocenić tę książkę, bowiem mam podobne spojrzenie na stare gry, mam podobną historię „giercowania” co autor i doceniam to, co próbował tą książką osiągnąć autor — zaprezentować nie jedno, ale różne oblicza gier, od stacjonarnego quizu, do gry przygodowej opartej o serwer.

Taki zamiar był trudny, no i niestety chyba się nie udał. Trudny dlatego, że na każdą grę...