Bardzo dobra książka o powstawaniu najpopularniejszej i chyba najlepszej polskiej komedii. Sporo dowiadujemy się o głównych protagonistach: reżyserze Chęcińskim, aktorach Kowalskim i Hańczy, o napięciach na planie, o wielu innych problemach w trakcie kręcenia filmu. Książka pozwala wrócić myślami do tego wybitnego dzieła, nabiera się apetytu na jego ponowne obejrzenie.

Co ciekawe, przed rozpoczęciem zdjęć, oczekiwania wobec filmu były raczej niskie, spodziewano się kolejnej sztampowej komedii, zresztą urzędnicy z Ministerstwa Kultury przyznali filmowi tylko taśmę czarno-białą, żal im było wydać pieniądze na kolorową... Poza tym pierwotnie reżyserem filmu miał być Bohdan Poręba, jakie szczęście, że tak się nie stało...

Pisze sporo Koźlenko o przepaści dzielącej czołowych protagonistów: Władysław Hańcza był uznanym aktorem z wielkim dorobkiem, zaś Wacław Kowalski grywał jedynie epizody. Wielu w niego nie wierzyło. Andrzej Mularczyk, autor scenariusza, gdy się dowiedział, że Kowalski zagra Pawlaka, powiedział do żony: „Zapomnij o tym filmie. To klapa. Koniec, kropka.” Zaś w czasie zdjęć „na planie iskrzyło. Było z tego iskrzenia trochę kłopotu, ale, jak na to popatrzeć po latach, więcej było pożytku. Rywalizacja pomiędzy Kowalskim a Hańczą spełniła rolę lokomotywy, która pociągnęła za sobą resztę ekipy.”

Co ciekawe, wspaniała rola Kowalskiego jest jednym z atutów dzieła, poza tym jego kresowy dialekt stał się językiem filmu, musieli nim też mówić inni aktorzy, niektórzy nie potrafili. I na to znalazł się sposób: podkładanie głosu przez innych aktorów w postsynchronach. I tak na przykład Władysławowi Hańczy, który miał olbrzymie kłopoty z dialektem kresowym, głosu użyczył Bolesław Płotnicki.

Sporo autor pisze o reżyserze, Sylwestrze Chęcińskim, to perfekcjonista, człowiek wymagający, ale lubi aktorów i aktorzy też go lubią. Nie brakuje też smakowitych anegdotek. Dowiadujemy się, dlaczego kręcono aż 28 dubli sceny w której sołtys, grany przez Aleksandra Fogiela, przeciska się przez dziurę w płocie.

Mimo swoich ograniczeń cenzuralnych film niósł pewną prawdę o przesiedleńcach, o pierwszych trudnych latach na Ziemiach Zachodnich, i właśnie na tych terenach przyjmowany był szczególnie gorąco i z wielkim wzruszeniem.

Wielkość filmu mierzy się też tym, że niektóre powiedzenia weszły już do języka potocznego, przypomnijmy 'podejdź no do płota' czy nieśmiertelne 'sąd sądem, ale sprawiedliwość musi być po naszej stronie'.

Szkoda że nie ma słowa w książce o ilustracji muzycznej, która też zapada w pamięć. A skomponował muzykę nie byle kto: Wojciech Kilar.

Ta b.dobra książka pozwala jeszcze raz wrócić myślami do kultowego filmu, który, mam nadzieję, będzie jeszcze bawił przyszłe pokolenia.

Bardzo dobra książka o powstawaniu najpopularniejszej i chyba najlepszej polskiej komedii. Sporo dowiadujemy się o głównych protagonistach: reżyserze Chęcińskim, aktorach Kowalskim i Hańczy, o napięciach na planie, o wielu innych problemach w trakcie kręcenia filmu. Książka pozwala wrócić myślami do tego wybitnego dzieła, nabiera się apetytu na jego ponowne obejrzenie.

Co...