Byłam ciekawa całej tej akcji porodowej. Słyszałam o tym różne opinie, ale wiadomo, że najlepiej przekonać się na własnej skórze.

Nie byłam w sumie tutaj niczym zaskoczona. Wiadomo, że końcówka ciąży to dramat i istne piekło nie tylko dla ciężarnej, ale dla jej otoczenia. Sam poród nie był straszny, spodziewałam się raczej, że będzie to wyglądało trochę inaczej.

Największym zmartwieniem rodziców jest teraz przyszłość dziecka, bo wiadomo, że ktoś depcze im po piętach i czeka na właściwy moment. Może i są pełni strachu i obaw, ale starają się cieszyć z tego co mają, a nie martwić się na każdym kroku. Czy może być coś lepszego od powiększającej się rodziny Slaterów?

Zabawnym akcentem są Dominic i Alec śmiałam się z nich w głos, nie mogłam się opanować, chociaż cała ta sytuacja wydawała mi się bardzo absurdalna.

Dziewczyny również dały tutaj do wiwatu, przed oczami cały czas mam ten pokaz i nie mogę przestać się uśmiechać

Nie wszystko jest dobre co się dobrze kończy. Zakończenie wprowadza nas w dalsze losy Ryder’a i Branny, ta para jest bardzo skomplikowana. Wydawać się mogło, że będę ze sobą zawsze, ale czy przetrwają próbę? Dowiemy się w kolejnej części. Interesuje mnie również intryga dziewczyn. Ciężko mi powiedzieć czy przypadkiem sytuacja się nie pogorszy czy może dzięki temu polepszy.

Jeszcze jedna sprawa, chodzi mi o detale. Nie wiem co wy o tym myślicie, ale ja nie muszę wiedzieć którą ręką podciera się Aideen. Serio czy to było, aż takie ważne? Irytują mnie takie rzeczy. Wystarczy chyba napisać, że dziecko uciska na pęcherz i Aideen odczuwa silną potrzebę oddalenia się do toalety. Nie musimy wiedzieć pod jakim kątem siada i w jaki sposób ściąga bieliznę. Drugą sprawą jest błąd. Nie wiem czy Kane jest na tyle rozgarnięty czy raczej w tym przypadku nie jest lub jest to błąd podczas tłumaczenia. Będzie cytat.

“Na świecie żyje siedem milionów ludzi, a ja toleruję tylko jedenastu z nich. “ - siedem milionów to trochę mało.

A skoro już zaczęłam cytować to napiszę jeszcze jeden. Akurat z tej książki mój ulubiony.

“-Nie jesteś rannym ptaszkiem, co? - stwierdził radośnie.
-Nie jestem. Nie bez powodu “ranny”ma dwa znaczenia : wczesny albo zraniony. Wstawanie rano po prostu boli. “

Książka ma swoje dobre momenty oraz te gorsze, a których jest więcej? Sama nie wiem.

Do tej pory nie pisałam nic o okładkach tak teraz muszę to z siebie wyrzucić. Wydawnictwo chcę, żeby książki były jak oryginalne, ale czy to dobrze? Wcześniej nic do nich nie miałam, ale okładka Aideen to przesada. Ciężarny brzuch i kolczyk w pępku, do tego rozstępy, które wyglądają jak zmarszczki. Ta okładka jest okropna.

Boję się sięgnąć po następną część. Mam pewne obawy w książce “Kane” oraz “Aideen” mamy przedsmak tego co się dzieję w związku Ryder’a i Branny i to mnie przeraża. Nie wiem nawet czego się spodziewać, a mimo wszystko jestem ciekawa

Byłam ciekawa całej tej akcji porodowej. Słyszałam o tym różne opinie, ale wiadomo, że najlepiej przekonać się na własnej skórze.

Nie byłam w sumie tutaj niczym zaskoczona. Wiadomo, że końcówka ciąży to dramat i istne piekło nie tylko dla ciężarnej, ale dla jej otoczenia. Sam poród nie był straszny, spodziewałam się raczej, że będzie to wyglądało trochę inaczej....