Muszę z przykrością stwierdzić, że nie zafascynowała mnie - tak jak innych czytelników, o czym mogą świadczyć wysokie oceny książki - trzecia część "Parabellum". Owszem; jest akcja, napięcie, dużo się dzieje, ale to wszystko jakieś takie nierealne, naciągane, wręcz nieprawdopodobne.

Trzy główne postaci, każda w innym miejscu Europy, żadna nie mająca pojęcia o losach i pobycie innych, a tu raptem spotykają się wszyscy w okolicach Marsylii, gdzie ma być tworzona polska jednostka wojskowa. Bronek dostaje się tam z Libanu, do którego uciekł przez Rumunię, dzięki pomocy kapitana greckiego statku. Staszkowi - po nieludzkich i dramatycznych przejściach w obozie Mauthausen, w którym poznaje kapitana Obelta, byłego dowódcę brata, udaje się uciec i dzięki pomocy swego niedawnego wroga, przedostać w miejsce tworzenia polskiej armii. Maria - narzeczona Staszka, pozostająca pod "ochroną" Leitnera, mającego do niej słabość, kilka tygodni pozostaje w jego posiadłości, skąd zabiera on ją do Mauthausen, aby odszukać Staszka.

Autor wprowadził do książki mnóstwo pobocznych wątków (np. zabójstwo dwóch służących w Luttendorfie, "akcja" w Bejrucie), które niczego nie wnoszą do powieści, niektóre opisy są rozwlekłe i przerysowane, a ich realność budzi poważne wątpliwości. Owszem, przeczytałam te 580 stron, ale nie w każdej chwili wywoływały one we mnie oczekiwane emocje.

Muszę z przykrością stwierdzić, że nie zafascynowała mnie - tak jak innych czytelników, o czym mogą świadczyć wysokie oceny książki - trzecia część "Parabellum". Owszem; jest akcja, napięcie, dużo się dzieje, ale to wszystko jakieś takie nierealne, naciągane, wręcz nieprawdopodobne.

Trzy główne postaci, każda w innym miejscu Europy, żadna nie mająca pojęcia o losach i...