Dobra kontynuacja "Króla kruków" i "Złodziei snów". Bohaterów już dobrze znamy, relacje między nimi zacieśniają się bądź zmieniają w sposób miły dla czytelniczego oka. Zawiązane wątki rozwijają się, a niektóre dochodzą do rozwiązań, choć może nie ostatecznych. Nadal mamy do czynienia z ładnym językiem i przyjemnym sposobem prowadzenia narracji. Z chęcią sięgnę po czwarty tom, jednak trzeci uważam za nie wolny od wad.
Przede wszystkim rozczarowało mnie zakończenie tomu. Wszystkie wydarzenia w jaskini wydają mi się przekombinowane/życzeniowe/niesatysfakcjonujące. Niektóre rzeczy nie wiadomo jaką rolę miały pełnić, niektóre naprawdę wydają się niewiarygodne, niektóre wręcz nie zostały opisane.
Do tego dochodzi totalny brak umiejętności autorki jeśli chodzi o opisywanie czarnych charakterów - w pierwszym tomie Whelk wydawał się tylko pretekstem. W drugim Kavinsky trochę był a trochę nie był antagonistą (choć na tle pozostałych wypada nieźle). Teraz, w trzecim, Greenmantle w ogóle wydaje się tylko ozdobnikiem, nie ma żadnej znaczącej roli, dowiadujemy się, że jest zły i potężny, bo tak, bo autorka tak napisała, a nie dlatego, że robi coś szczególnego.
To wszystko zgrzyta. Owszem, wspaniale się czyta o bohaterach i relacjach między nimi, ale tło dla tych relacji czasem ma spore dziury. Pomimo tego jednak lekturę uważam za całkiem udaną i naprawdę chętnie sięgnę po zakończenie cyklu.

Dobra kontynuacja "Króla kruków" i "Złodziei snów". Bohaterów już dobrze znamy, relacje między nimi zacieśniają się bądź zmieniają w sposób miły dla czytelniczego oka. Zawiązane wątki rozwijają się, a niektóre dochodzą do rozwiązań, choć może nie ostatecznych. Nadal mamy do czynienia z ładnym językiem i przyjemnym sposobem prowadzenia narracji. Z chęcią sięgnę po czwarty...