Przeczytałam tę książkę parę dni temu i nadal nie jestem w stanie zebrać myśli.
1. Kiedy po raz pierwszy ujrzałam tytuł nie wiedziałam czy się śmiać, czy płakać. Mówiąc wprost: bardzo mi się to skojarzyło z tytułem mojego podręcznika ("(nie)Bezpieczne związki fizyki z medycyną"). Idąc w tę stronę: idealny tytuł dla podręcznika do WDŻ, ale nazwać tak kolejny tom FNiN? Jestem na nie.
Nabiera on sensu dopiero w trakcie czytania, ale oczywiście nie od razu.
2. Za okładkę oczywiście plus. Dostaliśmy coś nowego, świeżego. Przynajmniej nie powtórzyła się historia z przerobieniem kolorów z poprzedniej okładki.
3. Tradycyjnie bohaterowie wręcz zbyt wspaniali jak na swój wiek, zbyt ogarnięci i zbyt samodzielni. Jak to się dzieje, że rodzice nie odzywają się przez cały pobyt nastolatków w Anglii? Nie wiem, ale się dzieje. Miałoby to o wiele większy sens, gdyby Felix, Net, Nika i Laura mieli więcej niż 15 lat, a przecież wcale tak nie jest. Czasem mam wrażenie, że to jednak przesada, no ale niech będzie.
4. W tej części nieco więcej nauki w porównaniu do poprzedniej (gdzie po podziemiach biegały jakieś dziwne potworki), co mnie osobiście bardzo ucieszyło.
5. Momentami miałam wrażenie, że autor zapomina, iż opisuje Laurę (na s. 176 zauważyłam małą wpadkę - autor nazwał Laurę Niką).
Czytało się lekko. Nie powala na kolana, ale jest znacznie lepiej niż w ostatnich częściach.

Przeczytałam tę książkę parę dni temu i nadal nie jestem w stanie zebrać myśli.
1. Kiedy po raz pierwszy ujrzałam tytuł nie wiedziałam czy się śmiać, czy płakać. Mówiąc wprost: bardzo mi się to skojarzyło z tytułem mojego podręcznika ("(nie)Bezpieczne związki fizyki z medycyną"). Idąc w tę stronę: idealny tytuł dla podręcznika do WDŻ, ale nazwać tak kolejny tom FNiN? Jestem...