Książkę autor dedykuje kobietom, ale ja uważam, że facetom też by nie zaszkodziło, jakby ją przeczytali.

Niesamowicie emocjonalna, do tego stopnia, że nie da się jej przeczytać na raz, bo od nadmiaru emocji, które ona wywołuje, można się nabawić co najmniej bezsenności. Ja przynajmniej nie mogłabym przeczytać jej na raz.

Dużo pisze o relacjach damsko-męskich, ale pokazuje je w tak oryginalny sposobów, o jakim wielu ludziom nawet się nie śniło.

Mnie osobiście "Chatka" dostarczyła wielu wzruszeń. Często, czytając, miałam mokre oczy, a już na zakończeniu to się popłakałam. Szczególnie wzruszyła mnie relacja wujka i Idy, a także Idy i teścia – nie wiem, która bardziej.

Bardzo daje do myślenia, przewraca świat do góry nogami. To normalnie trzęsienie ziemi – dla myślącego czytelnika oczywiście.

No bo do czego może doprowadzić kobietę np. czytanie fragmentu o tym, jaką rolę ma spełniać facet w jej życiu – i że żaden facet nie jest w stanie spełnić jej wszystkich potrzeb? Ha!

Bardzo wzruszyły mnie niektóre fragmenty. Na przykład o babci, która przeszła mnóstwo kilometrów za swoim facetem. Ja pierdzielę, jakie to piękne wzruszenie o tym czytać. I pięknie uświadomić sobie, że samemu się takie kilometry nieraz przechodzi, żeby o swojego faceta walczyć...

Wzruszyły mnie na przykład słowa „Istniejesz tylko ty, nic innego się nie liczy, jesteś najważniejsza, zawsze będę Ci ufał, kocham Cię do szaleństwa”. Niejeden facet powinien nauczyć się tego na pamięć i powtarzać swojej kobiecie co najmniej raz dziennie :)

Setman nie byłby sobą, gdyby nie dał czytelnikowi porcji dobrego humoru np. „Ja pierdolę! Na chuj ja ciebie spotkałem? – rzekł Bezimienny do Lidki.” Dziękuję Ci również za te fragmenty, są bardzo potrzebne (rozładowują napięcie), gdyż niejedno słabe serduszko mogłoby nie wytrzymać takiej dawki emocji, jaką dajesz w swojej książce :)

Przy okazji o policjancie (Bezimiennym) piszesz, że dobry orgazm uzależnia od faceta… to mi dało dużo do myślenia

Prześliczne metafory, np. „Lidki wyobraźnia schyliła się, by podnieść rozsypane kwiatki i dokończyć plecenie wianuszka”.

Gdyby ktoś mnie poprosił, abym w 2 słowach określiła „Co chatka to zagadka” (w 1 się nie da), to powiedziałabym: genialnie ostra :)

Książka jest GENIALNA, zaryzykuję stwierdzenie, że najlepsza ze wszystkich Setmana (czytałam wszystkie). Daje do myślenia, daje wskazówki, chociaż tak naprawdę niewiele mówi wprost.

Dlatego jest to książka nie dla każdego, dla ludzi myślących, wyłapujących sens spomiędzy słów, ale też tolerancyjnych – w kwestiach tzw. moralnych. Obawiam się, że w tym kraju, wśród takiego nagromadzenia katolików, pseudokatolików i wielu odmian różnych motłochów trudno będzie "Chatce" znaleźć wielu czytelników. Ale jeżeli już tacy się znajdą, to będą to perełki. Dla nich naprawdę warto pisać!

Książkę autor dedykuje kobietom, ale ja uważam, że facetom też by nie zaszkodziło, jakby ją przeczytali.

Niesamowicie emocjonalna, do tego stopnia, że nie da się jej przeczytać na raz, bo od nadmiaru emocji, które ona wywołuje, można się nabawić co najmniej bezsenności. Ja przynajmniej nie mogłabym przeczytać jej na raz.

Dużo pisze o relacjach damsko-męskich, ale pokazuje...