Z niecierpliwością oczekiwałam kolejnej części przygód Chowańców. Kiedy wreszcie trafiły w moje ręce, czytałam je z jeszcze większym zaciekawieniem niż I tom. Muszę przyznać, że zwierzęcy bohaterowie dojrzewają i borykają się z takimi problemami, że zapomniałam, iż jest to książka dla dzieci.
Ci, którzy przeczytali I tom „Gwiazdy przeznaczenia” pamiętają, że Chowaniec, po którym nikt się tego nie spodziewał, przejął władzę. Maczając jednak palce w czarnej magii i żyjąc w przekonaniu o wyższości Chowańców nad ludzkimi czarodziejami (motyw znany w historii tego świata dość dobrze), pragnie przejąć władzę w Bezkresji. Pozbawia krainę ludzkiej magii i zapowiada nadejście Armii Umarłych. Jedynym sposobem by ją pokonać i przywrócić magię ludziom jest odnalezienie tajemniczej Korony Śnieżnej Pantery.
Pamiętacie Aldwyna, Skylar i Gilberta? Magiczny kot, modrosójka i rzekotka ze swoimi niezwykłymi mocami, jako jedni z nielicznych są w stanie wyruszyć w niebezpieczną podróż. Czasu mają niewiele – termin zagłady wyznaczony przez Paksaharę oraz coraz większa ilość ludzi i zwierząt przechodzących na jej stronę, nie ułatwiają wyprawy. Z pomocą Chowańcom przychodzi piosenka, którą śpiewano im w dzieciństwie oraz wujek Aldwyna – kot z Maidenmeru. Pomaga on Aldwynowi dostrzec ślady przodka – ojca, który zamiast rodziną postanowił zająć się poszukiwaniem mitycznych skarbów – w tym Korony Śnieżnej Pantery. Zwierzęta podążają jego śladami poza granice Bezkresji.
Podróż Chowańców różni się od tej, którą śledziliśmy w pierwszym tomie. Zwierzęta są zdane tylko na siebie i nikomu nie mogą zaufać. Niejednokrotnie podczas czytania trafimy na zwroty akcji związane ze zdradą i przejściem na „ciemną stronę mocy”.
Zdolność telekinezy i tworzenia iluzji często przydają się małym zwierzętom. Jak zwykle Gilbert jest rozczarowany nieprzydatnością swojej zdolności dostrzegania przyszłości. Odgrywa jednak ważną rolę w wyprawie, o czym do końca chyba nie zdaje sobie sprawy.
Podróż po Bezkresji i poza jej granice pozwala przyjaciołom lepiej się poznać. Dowiadujemy się, dlaczego Skylar interesuje się nekromancją, poznajemy jej rodzinę i miejsce, w którym się wychowała. Śledzimy zmiany zachodzące w Aldwynie. Różni się on od dachowca, którego poznaliśmy w pierwszym tomie. Chociaż talenty, które rozwinął podczas samotnego życia na ulicach Bridgetower nigdy nie były mu tak przydatne, jak podczas tej wyprawy. Ponadto kot rozwija swój dar telekinezy.
Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/chowance-tom-ii-tajemnice-korony-adam-jay-epstein-andrew-jacobson/

Z niecierpliwością oczekiwałam kolejnej części przygód Chowańców. Kiedy wreszcie trafiły w moje ręce, czytałam je z jeszcze większym zaciekawieniem niż I tom. Muszę przyznać, że zwierzęcy bohaterowie dojrzewają i borykają się z takimi problemami, że zapomniałam, iż jest to książka dla dzieci.
Ci, którzy przeczytali I tom „Gwiazdy przeznaczenia” pamiętają, że Chowaniec, po...