Jeden z najlepszych polskich tekściarzy, prawdziwy "poeta punk rocka", wokalista grup 19 Wiosen, Tryp i 11 w jedynym jak dotąd tomie poetyckim zawarł wszystkie przymioty, które fani jego zespołów znają z płyt. Jest to dowód na istnienie "literatury punkowej", stanowiącej rozwinięcie estetyki muzcznej. To wiersze świadomie popsute, chropowate, pełne zręcznie skomponowanych niedoskonałości, swoisty literacki art brut. Wszystko, co w lekturze poezji Pryta powoduje dysonans, wzbudza podejrzliwość i niechęć jest efektem świadomego zabiegu. Po odrzuceniu bagażu przyzwyczajeń, można uznać wiersze zawarte w Szpitalu Heleny Wolf za interesujący eksperyment literacki, świadectwo dyfuzji pomiędzy under a overgroundem, a wreszcie za cenny artystyczny dokument z czasów zanikania miast w ich dotychczasowym, społecznym i historycznym sensie. Jest to przy tym głos niemal niezapośredniczony, autentyczny i wierny rzeczywistości. Wiersze Pryta pełny wymiar osiągają w warunkach występu na żywo. Książka stanowi literacki ekwiwalent obcowania z muzyką 19 Wiosen, uzupełnia płyty zespołów Pryta. Dodano do niej zresztą płytę z archiwalnymi nagraniami łódzkiej grupy. Warstwa graficzna wzbogacającej kontakt z tekstami pogrupowanymi wedle rozkładu szpitalnych pomieszczeń. Forma graficzna dopełnia wszystkich zabiegów literackich – wydaje się być elementem nierozerwalnie związanym z przekazem. Tom Szpital Heleny Wolf to w pewnym sensie „książka nie do czytania”. I nie jest to w tym wypadku określenie waloryzujące. Ogół antyestetyczcznych zabiegów służy niejako utrudnieniu lektury, odebraniu potocznie rozumianej przyjemności obcowania z książką.
Format i obwoluta przypominają okładkę płyty winylowej lub książkę z rymowanymi wierszami dla dzieci, a tekst jest ilustrowany komiksem autora, infantylną kreską opowiadającym historię napadu. Styl obrazków przywodzi na myśl rezultaty zajęć terapii przez sztukę w więzieniu lub innej zamkniętej instytucji, w której amatorzy są niejako zobowiązani do twórczości. Podkreślana na każdym kroku chropowatość formy pozwala wydobyć się z reżimu oczekiwań właściwego lekturze naiwnej. Wyzwaniem edytorskim było zachowanie fanzinowej estetyki w książce wydawanej za pomocą „overgroundowych” technik.

To poezja wybijająca ze wszelkich automatyzmów czytelniczych: kostropata, pozornie odstręczająca a jednocześnie niezwykle frapująca i pozostająca w pamięci.

Jeden z najlepszych polskich tekściarzy, prawdziwy "poeta punk rocka", wokalista grup 19 Wiosen, Tryp i 11 w jedynym jak dotąd tomie poetyckim zawarł wszystkie przymioty, które fani jego zespołów znają z płyt. Jest to dowód na istnienie "literatury punkowej", stanowiącej rozwinięcie estetyki muzcznej. To wiersze świadomie popsute, chropowate, pełne zręcznie skomponowanych...