Nie tyle przeczytana, ile przekartkowana pod kątem utworów które znam... Troszkę przereklamowana...

Nie tyle przeczytana, ile przekartkowana pod kątem utworów które znam... Troszkę przereklamowana...

Jak dotąd nie spotkałem się z tak ciekawą i tak dobrze napisaną książką o polskiej muzyce. Każda ze stu wybranych piosenek to osobny, krótki rozdział, za to bardzo wyczerpujący, w którym znajdziemy nie tylko samą historię utworu, ale również solidnie nakreślone tło społeczno-historyczne. Dzięki temu wiemy, jakie reakcje wywołało dane nagranie w trakcie swojej premiery. Autorzy przeprowadzili dużo rozmów z samymi artystami i dotarli do setek tekstów źródłowych, co doceniam. Wybór piosenek jest oczywiście subiektywny, ale ciekawy i… równie odważny. Obok oczywistych pozycji, takich jak „Dziwny jest ten świat”, „Ballada o Janku Wiśniewskim” czy „Chcemy być sobą”, znajdziemy w książce również najnowsze dokonania młodych twórców: Maty, Darii Zawiałow, Baranovskiego i Ralpha Kaminskiego. Niemal każda piosenka to inny gatunek muzyczny, inny czas powstania i inny kontrowersyjny temat. Z książki możemy się wiele dowiedzieć nie tylko o polskiej muzyce, ale również o nas samych – naszym społeczeństwie, kulturze i mentalności. O tym, co nas szokowało kiedyś, a co nas szokuje obecnie. Jak się okazuje, bardzo często są to te same rzeczy.

Jak dotąd nie spotkałem się z tak ciekawą i tak dobrze napisaną książką o polskiej muzyce. Każda ze stu wybranych piosenek to osobny, krótki rozdział, za to bardzo wyczerpujący, w którym znajdziemy nie tylko samą historię utworu, ale również solidnie nakreślone tło społeczno-historyczne. Dzięki temu wiemy, jakie reakcje wywołało dane nagranie w trakcie swojej premiery....

Zaskoczyła mnie rozpiętość tematów oraz precyzyjne nakreślenie kontekstów w każdym wybranym utworze. Potrzebny i dający do myślenia tytuł.

Zaskoczyła mnie rozpiętość tematów oraz precyzyjne nakreślenie kontekstów w każdym wybranym utworze. Potrzebny i dający do myślenia tytuł.

To mogłaby być bardzo dobra książka.
A jest tylko dobra. Niestety!
Wyraźnie widoczne skrzywienie lewicowo-warszawskie powoduje wrażenie promowania jednych, a umniejszania innych tematów (patrz: omówienia piosenek N. Przybysz i Luxtorpedy).
Oraz (jednak) niejasne kryteria doboru piosenek. Tylko jedna z lat międzywojennych i chyba żadnej innej napisanej przed rokiem 1960. Co przy ewidentnym braku piosenek okupacyjnych, jak choćby "Siekiera, motyka", robi wrażenie nieadekwatności tytułu.
Podsumowując - warto, ale czasem na komentarze autorów należy spojrzeć bardzo krytycznie.

To mogłaby być bardzo dobra książka.
A jest tylko dobra. Niestety!
Wyraźnie widoczne skrzywienie lewicowo-warszawskie powoduje wrażenie promowania jednych, a umniejszania innych tematów (patrz: omówienia piosenek N. Przybysz i Luxtorpedy).
Oraz (jednak) niejasne kryteria doboru piosenek. Tylko jedna z lat międzywojennych i chyba żadnej innej napisanej przed rokiem 1960. Co...

Muzyka buntu i przełomów

Muzyka od niepamiętnych czasów była traktowana jak oręż – dodający odwagi, odstraszający wroga, zagrzewający do walki. Jej rola z czasem ulegała przemianom i niektóre utwory muzyczne stały się nośnikami ideologii, omówieniem aktualnych problemów społecznych lub wywrotową treścią uderzającą w skostniały system. "100 najodważniejszych polskich piosenek" to nie tylko antologia mniej lub bardziej znanych utworów. To muzyczna podróż przez najnowszą historię Polski.

Powojenne losy naszego kraju sprawiły, że – naturalną siłą rzeczy – sporą część książki Jakuba Krzyżańskiego i Marcina Mieszczaka zajmują utwory, które stały w opozycji do władzy – pieśni rewolucyjne, protest songi lub piosenki mniej lub bardziej kpiące z systemu. Ale tytułowa odwaga nie przejawiała się tylko w buncie przeciwko rządzącym. Odwagą jest poruszenie niewygodnych tematów: narkotyków, alkoholu, chorób (AIDS, depresji),wyzwolenia seksualnego, gwałtu, molestowania, rasizmu. Odwagą jest również wprowadzenie na rodzimy rynek nowych gatunków i muzyczne eksperymentowanie.

Nie mam problemu z dobrem piosenek w książce (choć w przypadku niektórych artystów uważam, że w swoim dorobku mieli odważniejsze i bardziej dosadne utwory). Ogromną wadą antologii jest brak pełnych tekstów omawianych tytułów. Ja wiem, że rozwój technologiczny daje nam możliwość przesłuchania niemalże każdej piosenki w dowolnym momencie. Znalezienie jej tekstu w wyszukiwarce również nie stanowi problemu. Dla mnie jednak książka powinna być tworem samowystarczalnym, bo chociaż zdecydowaną większość tekstów znałam od deski do deski, to zdarzały się takie, których nie byłam w stanie w pełni zrozumieć na podstawie wyrwanych z kontekstu fragmentów, a odrywanie się od lektury, żeby znaleźć tekst piosenki w Internecie działało na mnie rozpraszająco.

"100 najodważniejszych polskich piosenek" to pozycja, która idealnie pokazuje jak muzyka wpływa na rzeczywistość, a rzeczywistość na muzykę. Na polskiej scenie nigdy nie brakowało ludzi, którzy nie bali mówić o tym, co im przeszkadza, co ich boli i na co nie wyrażają zgody. Oprócz tego, że naprawdę przyjemnie spędziłam kilka wieczorów, za największy plus tej lektury uważam powrót wielu piosenek “mojej młodości” na playlistę i uświadomienie sobie, że ciągle pamiętam ich słowa, choć niektóre z nich ostatni raz słyszałam kilkanaście lat temu.

Muzyka buntu i przełomów

Muzyka od niepamiętnych czasów była traktowana jak oręż – dodający odwagi, odstraszający wroga, zagrzewający do walki. Jej rola z czasem ulegała przemianom i niektóre utwory muzyczne stały się nośnikami ideologii, omówieniem aktualnych problemów społecznych lub wywrotową treścią uderzającą w skostniały system. "100 najodważniejszych polskich...

Świat bez muzyki nie mógłby istnieć. Towarzyszy nam ona na co dzień i nie wyobrażam sobie życia bez niej. Zazwyczaj słuchamy piosenek, ale nie wsłuchujemy się w teksty i nie analizujemy ich. A może warto? Książka "100 najodważniejszych piosenek" udowadnia, że słowa są bardzo ważne i zazwyczaj skrywają więcej niż nam się wydaje.

Zacznę od tego, że książka jest pięknie wydana, co dla mnie ma duże znaczenie. Twarda oprawa, czarna okładka z białymi literami, wstążeczka - zakładka (również czarna) i wysokiej jakości biały papier. Muszę przyznać, że to jedna z ładniej wydanych pozycji na moim regale. Ale dość o wyglądzie, bo przecież najważniejsze jest wnętrze. I tutaj również nie ma rozczarowania. Nie sądziłam, że książka, która nie należy do moich ulubionych gatunków, tak mnie pochłonie.

Autorzy w swoim dziele opisali sto piosenek, których teksty są ważne i niosą ze sobą przekaz. Znajdziecie tutaj zarówno utwory z ostatnich lat, jak i te z czasów kiedy wszystko podlegało cenzurze. Wtedy twórcy tekstów starali się pisać tak, żeby opowiedzieć o czymś, ale nie wprost. Trudne to były czasy dla polskiej muzyki.

Piosenki opisane są w kolejności alfabetycznej. Na początku dostaniecie więc "Alkoholika" Mieczysława Fogga, a przygodę ,zakończycie utworem "Żyję w kraju" zespołu Strachy na Lachy. A w środku między innymi Kora, O.N.A., Piersi, Taco Hemingway, Mezo, Big Cyc, Mata i wielu, wielu innych znanych i mniej znanych wykonawców polskiej sceny muzycznej. Przeczytacie ich wypowiedzi oraz fragmenty tekstów, które napisali bądź wykonywali.

Wielu piosenek opisanych w książce nie znałam. Była to dla mnie doskonała okazja do poszerzenia wiedzy muzycznej. Myślę, że ta książka powinna znaleźć się na półce każdego melomana. Jest też doskonałym pomysłem na prezent nawet dla tych, którzy nie czytają książek. Jestem pewna, że tę pozycję przeczytają. A do książki dołączona jest płyta z muzyczną niespodzianką. Polecam!

Świat bez muzyki nie mógłby istnieć. Towarzyszy nam ona na co dzień i nie wyobrażam sobie życia bez niej. Zazwyczaj słuchamy piosenek, ale nie wsłuchujemy się w teksty i nie analizujemy ich. A może warto? Książka "100 najodważniejszych piosenek" udowadnia, że słowa są bardzo ważne i zazwyczaj skrywają więcej niż nam się wydaje.

Zacznę od tego, że książka jest pięknie...

„100 najodważniejszych polskich piosenek” z racji moich muzycznych zainteresowań przeczytałem tuż po premierze.

Autorzy z życzliwością podeszli do opisywanych artystów i historii, to da się wyczuć i wpływa pozytywnie na odbiór lektury. Rozstrzał tematyczny i gatunkowy to rollercoaster - nie ma nudy podczas lektury, zwłaszcza, że książka nie jest chronologiczna.

Język lekki i barwny, brak encyklopedycznej sztampy charakterystycznej dla tego typu publikacji. Autorom bliżej raczej do stylu książek takich jak „1001 albumów muzycznych. Historia muzyki rozrywkowej”. Bardziej to gawęda niż suche fakty.

A propos faktów - dużo wypowiedzi, cytatów i przypisów. Przy kontrowersyjnych tematach poleca się być blisko źródeł. I to autorzy chyba mieli na uwadze.

Co do wyboru konkretnych piosenek - coś bym dodał, coś bym zamienił, ciężko jednak, aby było 100% po mojemu - musiałbym sam stworzyć takie zestawienie.

Dobra książka, zaskakujący koncept. Warto.

„100 najodważniejszych polskich piosenek” z racji moich muzycznych zainteresowań przeczytałem tuż po premierze.

Autorzy z życzliwością podeszli do opisywanych artystów i historii, to da się wyczuć i wpływa pozytywnie na odbiór lektury. Rozstrzał tematyczny i gatunkowy to rollercoaster - nie ma nudy podczas lektury, zwłaszcza, że książka nie jest chronologiczna.

Język...

„100 najodważniejszych polskich piosenek” to przekrój przez rodzimą muzykę rozrywkową ostatnich kilkudziesięciu lat.


Mieczysław Fogg, Zbigniew Wodecki, Krystyna Prońko, Daria Zawiałow, Maciej Maleńczuk czy Mata to tylko niektórzy wykonawcy, którzy znaleźli się w tym zbiorze (jest też kilku takich, o których nigdy nawet nie słyszałam).
Każdy z nas zapewne zna piosenki - sztandary: Psalm stojących w kolejce, Mury, Chcemy być sobą... Ale są tu też tytuły, które mnie bardzo zaskoczyły; Mezo i Ważne koło Dziwny jest ten świat - serio?
Jak udowadniają autorzy - utwór może być odważny na wiele sposobów; tekst może nie spodobać się władzy lub kolegom z branży, podobnie teledysk czy występ na żywo. A o czym są odważne piosenki? O chorobie alkoholowej, przemocy domowej, polityce, zakazanej miłości.
Jakub Krzyżański i Marcin Mieszczak oprócz swoistej analizy tekstów utworów przeprowadzili też rozmowy z ich twórcami i pytali o to, w jakich okolicznościach powstał dany kawałek, czy takiego odbioru się spodziewali itp.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że książka jest bardzo porządnie wydana. Twarda oprawa, tasiemka zakładkowa, dobry papier. Jest jedna rzecz, której mi tutaj brakowało: pełnego tekstu opisywanej piosenki. Pojawiają się fragmenty, jednak całość moim zdaniem lepiej by się sprawdziła.

„100 najodważniejszych polskich piosenek” to przekrój przez rodzimą muzykę rozrywkową ostatnich kilkudziesięciu lat.


Mieczysław Fogg, Zbigniew Wodecki, Krystyna Prońko, Daria Zawiałow, Maciej Maleńczuk czy Mata to tylko niektórzy wykonawcy, którzy znaleźli się w tym zbiorze (jest też kilku takich, o których nigdy nawet nie słyszałam).
Każdy z nas zapewne zna piosenki -...