Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie do końca wiem, co autorka miała na myśli pisząc tę książkę. Bo jest to powieść o wszystkim, czyli o niczym. Autorka niestety zapomniała o złotej zasadzie "mniej znaczy więcej" i zrobiła zepsuty bigos na własną modłę. Zaczęłam czytać tytułowy pamiętnik maturzystki w oczekiwaniu, że otrzymam dozę dobrej i lekkiej literatury, a skończyłam naprawdę zawiedziona i wręcz zirytowana tym, ilu bzdur się naczytałam. Zacznę może od tego jaki autorka ma obraz licealistów (najzupełniej fałszywy, zapewniam!). Miało być na czasie, więc w książce znajdziemy absolutnie wszystko, nawet jeśli miałaby to być największa głupota, a także kompletnie przeze mnie nie zrozumiana idea patologi. Tak więc w książce znajdziemy: narkotyki, seks, wpadkę, śmierć, biedę, zdradę, alkoholizm... i dużo więcej. Miało być oczywiście współcześnie, ale wyszło przede wszystkim karykaturalnie. Dzieła zniszczenia dokonał pseudomłodzieżowy język, którym posługiwała się autorka i który brzmiał niewiarygodnie w ustach jej niewiarygodnych bohaterów. Zupełnie nie rozumiem motywu wywoływania duchów, proroczych snów i medium. Nie mam pojęcia o co chodziło w tym wątku historii. Był oderwany od rzeczywistości i za niego odbieram jedną gwiazdkę, bo nie obronił się w tej powieści. Ręce mi opadły po przeczytaniu tego pamiętnika maturzystki. Przeżyłam już egzamin dojrzałości i doprawdy nie mogę sobie przypomnieć, żebym doświadczyła (organoleptycznie bądź choćby słysząc opowieści kolegów) 1/4 opisanych przez autorkę sytuacji. Bardzo słabiutko.