Pogoda za oknem w ostatnich dniach zaskoczyła wszystkich, otulając świat białą kołdrą ze śniegu. Nie przysporzyła ona jednak ciepła, a wręcz go z nas odarła, przywodząc na myśl chłodne, skandynawskie klimaty. Przeszywające, kłujące w policzki mroźne powiewy wiatru, krótkie dni i szybko zapadający zmrok. Co w taki czas robi się najchętniej? Zaszywa pod kocem z kubkiem gorącego napoju i książką w ręce. Najlepiej, jeśli jest to chłodny islandzki kryminał z mroźna aurą w tle…

Wydawnictwo Amber chyba przewidziało nagły atak zimy i w porę zaoferowało czytelnikom odpowiedni tytuł autorstwa prawnika i wykładowcy, Ragnara Jónassona, który powieścią „Milczenie lodu” otworzył serię pt. „Mroczna wyspa lodu”. Głównym bohaterem powieści jest młody policjant, Ari Thór Arason, który dopiero toruje sobie drogę do zawodowej kariery po rzuceniu studiów na kierunku teologii i marzeń o byciu dyplomowanym filozofem. Z dnia na dzień jak z nieba spada mu propozycja dobrze płatnej pracy w Siglufjörður – małym rybackim miasteczku położonym na północy Islandii, które zimą jest niemal całkowicie odcięte od świata. Nie zastanawiając się zbyt długo i nie pytając o zdanie swojej partnerki, wyrusza na „koniec świata”, by spędzić tam ostatnie miesiące roku oraz święta.

Nic nie zapowiada, by w tak małej miejscowości, gdzie każdy zna każdego, miało wydarzyć się coś nadzwyczajnego, więc wróży to łatwy zarobek dla Ariego. Jednak los lubi płatać figle…

Pewnego dnia miasteczkiem wstrząsa wiadomość o nagłej śmierci zamieszkującego tam pisarza. Początkowo odbierana jest ona jako tragiczny wypadek, ale kolejna śmierć (tym razem młodej kobiety), która dotyka mieszkańców, wzbudza podejrzenia, jakoby w tej małej osadzie, gdzie każdy czuł się tak bezpiecznie, że nigdy nie trzeba tu było zamykać drzwi domu na klucz, grasował morderca. Kto nim jest spróbuje się dowiedzieć Ari Thór Arason.

Nasz bohater sprawia wrażenie, jakby przyjechał do Siglufjörður nie tylko w celach zawodowych, co z chęci zmiany swojego życia. Niby tam, gdzie wcześniej mieszkał, miał względnie poukładane życie, ale chyba do końca nie czuł się z tym dobrze i to szybko rzuca się w oczy, bo autor nie ukazuje go jako człowieka pochłoniętego swoją pracą, a raczej jako człowieka, który próbuje odnaleźć samego siebie w zupełnie nowym miejscu, a praca jest tylko pretekstem ku temu. Idąc tym tropem, pisarz pokazuje nam codzienność miasteczka oraz życie jego mieszkańców. Ukazuje ich jako zwartą i zamkniętą społeczność, choć nadal przyjacielską i pomocną. Szybko okazuje się jednak, że społeczność ta tylko z pozoru jest idealna i pozbawiona wad – gdyby zajrzeć do każdego z domów znienacka, to by się okazało, że ich mieszkańcy skrywają wiele mrocznych sekretów…

Na tym właśnie buduje swą powieść Jónasson – na wszechobecnej, niemal namacalnej aurze tajemnicy i dusznym klimacie małego miasteczka. Nie jest to powieść, która wciągnie czytelnika w wir wartkiej akcji i zawróci w głowie mnogością suspensu. Nawet klimat wokół ofiar rzekomego mordercy jest wyjątkowo spokojny. Spokojny, ale typowo skandynawski, czyli do bólu chłodny i przeszywający.

„Milczenie lodu” to idealna lektura na jesienno-zimowy czas dla osób mniej obeznanych z kryminałami, zwłaszcza tymi skandynawskimi, i dla tych, którzy nie przepadają za dużą ilością krwi w fabule oraz brutalnych scen. Znawcy gatunku szybko wchłoną książkę, ale będzie ona po prostu jedną z wielu, które przewinęły im się przez ręce. Niemniej jednak nowe nazwiska z pola islandzkiego kryminału warto poznać, choćby po to, by być na bieżąco.

Ewa Szczepańska