Tease
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Tease
- Wydawnictwo:
- Muza
- Data wydania:
- 2015-09-09
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-09-09
- Liczba stron:
- 320
- Czas czytania
- 5 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328700055
- Tłumacz:
- Zuzanna Banasińska
Książka inspirowana prawdziwymi zdarzeniami, którą trzeba przeczytać, i o której należy rozmawiać
Powieść, która porusza aktualny problem przemocy psychicznej w szkole.
Sara i troje innych uczniów liceum zostało oskarżonych o psychiczne znęcanie się nad swoją koleżanką, które w konsekwencji pchnęło ją do popełnienia samobójstwa. Sara jest napiętnowana i uznana za winną przez swoich kolegów, miejscową społeczność i media.
W wakacje poprzedzające klasę maturalną, między spotkaniami z prawnikami i sądową psychoterapeutką, Sara musi się zastanowić nad wydarzeniami, które doprowadziły do tej tragedii. Jaką rolę w niej odegrała? Czy znajdzie sposób, aby pójść dalej mimo poczucia, że jej życie się skończyło?
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Mobbing z perspektywy sprawcy
Następnego ranka przed szkołą stoją wozy transmisyjne. Po południu stoją przed moim domem. Pod koniec tygodnia wszyscy wiedzą, że Emma Putnam została w domu w poniedziałek, poczekała, aż rodzice pójdą do pracy i owinęła sobie na szyi długi przedłużacz (…). Emma Putnam nie zabiła się tak po prostu. Zabiła się z konkretnego powodu. A tym powodem była Brielle. Dylan. Kyle. Jacob. I ja.
Powyższy cytat to fragment debiutanckiej powieści Amandy Maciel, amerykańskiej pisarki z Nowego Jorku pracującej w branży wydawniczej. Już sam tytuł powieści, a właściwie jego tłumaczenie, zdaje się sugerować materię poruszanego tematu. „Tease” to bowiem zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia o okrucieństwie wśród nastolatków, o długotrwałej przemocy stosowanej wśród rówieśników, o tyranizowaniu, nękaniu, znęcaniu się, stygmatyzowaniu. To historia o nienawiści zataczającej szerokie kręgi: przenoszącej się na relacje codzienne, ale funkcjonującej także w przestrzeni wirtualnej. Międzynarodowe (w tym także polskie) statystyki dotyczące przemocy rówieśniczej wśród nastolatków biją na alarm, a media coraz częściej nagłaśniają przypadki mobbingu (czy bullyingu).
Z tym aktualnym zagadnieniem o sporym ciężarze gatunkowym zmierzyła się Amanda Maciel w swojej pierwszej powieści. Dobrze zapowiadająca się młoda autorka z dużą wprawą i wyczuciem opowiedziała historię nastoletniej bohaterki, która stała się obiektem zmasowanego ataku swoich szkolnych rówieśników. Emma Putnam zdecydowała się popełnić samobójstwo nie dlatego, że była fizycznie atakowana. Metody postępowania jej oprawców były znacznie bardziej wyrafinowane: polegały na przemocy słownej, na zmasowanej cyberprzemocy, na wykluczaniu z grupy, izolowaniu. Zachowania pozornie drobne, czasem niezauważalne rozpisane były w kilkumiesięcznej perspektywie czasowej i w ostatecznym rozrachunku doprowadziły do tragedii.
Jednak tym, co w powieści „Tease” wydaje się najcenniejsze, nie jest problem zbiorowej odpowiedzialności, lecz skupienie się na zindywidualizowanej perspektywie jednej ze sprawczyń. Ten przemyślany konstrukcyjny zabieg wypada zdecydowanie z korzyścią dla książki. Główna bohaterka powieści, Sara Wharton, zostaje publicznie oskarżona o śmierć szkolnej „koleżanki”. Pozornie problem wydaje się rozstrzygnięty, jest bowiem ofiara i jest sprawca. Szkoła może uznać incydent za bolesny, ale jednak jednorazowy i przekazać sprawę wymiarowi sprawiedliwości. Jednak w powieści Maciel nic nie jest jednoznaczne. To czytelnik ma sam ocenić, na ile działania sprawczyni lub sprawców były intencjonalne i przemyślane, na ile świadomie dążyli do końcowego dramatu. A jeżeli działali bezrefleksyjnie i pod wpływem chwili, czy to zwalnia ich z odpowiedzialności?
„Tease” Amandy Maciel to zajmująca, przemyślana i niezwykle wiarygodna powieść dla młodzieży. Pomysł, by całą narrację oprzeć na pierwszoosobowej perspektywie głównej bohaterki, a zarazem sprawczyni, wydaje się odważny, a jego realizacja, zwłaszcza jak na debiutanckie dzieło, imponuje swoją bezkompromisowością. Także język powieści zdaje się zapisem bliskim młodzieżowej ekspresji i wywodzącym się niejako z wnętrza nastoletniego świata, a nie produktem stworzonym z pozycji dydaktycznej i w celu udowodnienia z góry przyjętej tezy. Również konstrukcja powieści oparta na dwóch wymiennych perspektywach czasowych (przed i po samobójstwie Emmy Putnam) świadczy o niezaprzeczalnym walorze książki, daje bowiem czytelnikowi szeroki obraz złożonych okoliczności, które przyczyniły się do śmierci dziewczyny.
Najbardziej ujmujący w powieści Amandy Maciel jest jednak fakt, że amerykańska autorka nie idzie na intelektualną łatwiznę i nie udziela prostych odpowiedzi. „Tease” to znakomita młodzieżowa powieść, która niewątpliwie dostarcza czytelnikowi więcej pytań niż odpowiedzi. Autorka woli zadawać pytania i zostawiać ich ocenę czytelnikowi. Strasznie to zapewne irytujące dla tych, którzy po skończonej lekturze chcą mieć wszystko czarno na białym. To nie ten tytuł. I choć młodociani sprawcy w powieści mają konkretne imiona i nazwiska, w rzeczywistości wyrok sądu i rozstrzygnięcie sprawy oznacza dopiero początek zadawania pytań. Czy Sara Wharton winna jest śmierci Emmy Putnam? Czy do śmierci nastolatki przyczynili się także inni rówieśnicy? W jaki sposób? Czy zawiniła również szkoła? A co z rodzicami? „Tease” konfrontuje czytelnika z wątpliwościami, na które nie można odpowiedzieć „tak” lub „nie”. Czasem to jest i „tak”, i „nie”. Choć tęsknota za jednoznacznością, za prostym, czarno-białym światem jest do pewnego stopnia zrozumiała, „Tease” Amandy Maciel zupełnie to pragnienie podważa.
Gorąco polecam!
Ewelina Tondys
Oceny
Książka na półkach
- 597
- 553
- 132
- 19
- 13
- 12
- 11
- 11
- 7
- 7
Opinia
Historia, która może dziać się właśnie w tej chwili, obok nas. Ostatnio bardzo często mówi się o prześladowaniu, szczególnie w okresie młodzieńczego buntu, szalejących hormonów i problemów z określeniem własnego" ja". Owo prześladowanie kończy się różnie: zmianą otoczenia, wizytą u psychologa czy tak jak w "Tease" samobójstwem. Zazwyczaj skupiamy się na osobie ofiary, której współczujemy. Za to jej oprawców traktujemy jako z góry winnych, jako potworów, których należy zetrzeć z powieści ziemi.
Amanda Maciel pokazuje nam wersję właśnie tej "gorszej strony". Sama i jej przyjaciele nie lubili Emmy, co okazywali jej dość wyraźnie. Pewnego dnia dziewczyna popełnia samobójstwo,a cała społeczność zastanawia się: co dalej? Oczywistym jest potrzeba wymierzenia sprawiedliwości, określenia kary dla winnych. Ale najpierw trzeba poznać prawdę.
I o tą prawdę się rozchodzi...
Czytając "Tease" odczuwałam różne emocje. Od chwili, gdy widziałam zapowiedź tej książki wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Czego się spodziewałam? Odpowiedzi na podstawowe pytanie: dlaczego kogoś niszczymy. Czy ją znalazłam nie? Ale po raz kolejny zrozumiałam, że życie ma wiele odcieni.
Czy Emma była ofiarą? Niewątpliwie. Czy zasłużyła na takie traktowanie? Na pewno nie. Nie znamy jej wersji, ale wiemy, że zmasowany atak potrafi dobić każdego. Zastanówmy się jednak czy rzeczywiście była taka idealna? Nie. Wielokrotnie główna bohaterka nazywa Emmę" dziwką". Dlaczego? Bo lubili ją chłopacy? Tak, ale dlatego też, że Emma podrywała zajętych chłopaków, w tym jej- scena pocałunku na balkonie. Głowna bohaterka miała prawo czuć żal. Ale nie miała prawa tak traktować innej osoby. Cała społeczność przykleiła Emmie"Łatkę". Ale w chwili tragedii, wszyscy uważali, że winne jest tylko kilka osób. Główna bohaterka nie czuła się winna tragedii- nie tylko ona krzywdziła Emmę dzień po dniu. Ona była tylko trybikiem, który napędzała jej najlepsza przyjaciółka, Brielle. Brielle to kolejna osoba- potwór. Ale czy to jedyne jej oblicze? Nie, to przede wszystkim skrzywdzona przez rodziców bogata dziewczynka. Zastanówmy się, czy w dużej mierze winy nie ponoszą rodzice. Rodzice, którzy uważają, że kasa wystarczy za miłość. Rodzice, którzy nie potrafią rozmawiać z dziećmi. Rodzice, którzy uważają, że nowe rodziny są ważniejsze.
Nie chcę nikogo bronić, ani nikogo oskarżać, ale moim zdaniem winy za tragedię nie ponoszą tylko cztery osoby, a cała społeczność. I to nie tylko licealna. A Emma.. Cóż, jest ofiarą słabości, ludzkich zawiłości i walki o źle pojmowane szczęście.
"Tease" to książka dobrze napisana, poruszająca ważny temat. Kiedyś, przez pewien czas byłam na miejscu Emmy. Może nie w takim stopniu, ale wiem co ona czuła. Ja na szczęście miałam oparcie w przyjaciołach. Ale nie było lekko. Trzeba głośno mówić o tym, że przemoc to nie tylko bicie, ale przede wszystkim słowa.
Historia, która może dziać się właśnie w tej chwili, obok nas. Ostatnio bardzo często mówi się o prześladowaniu, szczególnie w okresie młodzieńczego buntu, szalejących hormonów i problemów z określeniem własnego" ja". Owo prześladowanie kończy się różnie: zmianą otoczenia, wizytą u psychologa czy tak jak w "Tease" samobójstwem. Zazwyczaj skupiamy się na osobie ofiary,...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to