Jestem zszokowana ocenami, jakie zdobyła ta książka do tego stopnia, że przypomniałam sobie hasło do konta, tylko po to, by ostrzec ludzi przed tym... tworem.

Ogólny pomysł super, może coś nowego, świetnie, czytajmy! Przy okazji jakichś książkowych zakupów wyposażyłam się w całą serię, bo tytuł mi się kilkakrotnie obił o uszy, więc chciałam się z nim zapoznać.
To były najgorzej wydane pieniądze. Już wolałabym je zainwestować w tabletki odchudzające z reklam "Schudła 20 kg w 3 godziny! Szok!!! [ZOBACZ ZDJĘCIA]".

Bohaterowie są kompletnie... głupi. Nie umiem określić ich w inny sposób. Większość ich zachowań jest zupełnie niewytłumaczalna i niczym nieumotywowana (pracownik Programu handlujący w placówce tabletkami ocalającymi wybrane wspomnienia za seks z pacjentkami... serio?), chyba że wystarczającym powodem będzie po prostu wsadzenie bohaterki w tyle "traumatycznych" doświadczeń, w ile się da. Za tym ciągnie się reakcja Sloane (głównej bohaterki) na te traumy, która jest kolejnym absurdem. Autorka non stop opisuje to, jak strasznie i okropnie czuje się bohaterka, ale robi to tak sztucznie i nieumiejętnie, że nijak nie idzie się w to wczuć. Na dodatek zachowanie Sloane idzie pewnie dopasować do jakichś zaburzeń psychicznych, ale raczej nie do depresji. Psychiatra ze mnie żaden, ale nie sądzę, by osoba z depresją, niedługo po wyłuszczeniu, jak źle się czuje, wesoło flirtowała ze swoim chłoptasiem.
No właśnie, chłoptaś głównej bohaterki i ich miłość, to kolejny problem. Pomijając już fakt, że chłopak Sloane, James, jest zabójczo przystojny (co jest co chwila podkreślane), to jest również zabójczo irytujący. W każdej sytuacji rzuci jakimś "żarcikiem", który w założeniu ma chyba czytelnika rozbawić, a wprawia go tylko w zażenowanie. James ma również problemy z utrzymaniem rąk przy sobie, więc co kilka stron jesteśmy raczeni opisami niezwykle romantycznych chwil jego i Sloane. Nie mam nic przeciwko romansom w książkach, szczególnie, że to młodzieżówka, ale na litość boską, ile można?
Już pomijam fakt, że oboje po wyjściu z placówki Programu odnajdują się i ponownie się w sobie zakochują, mimo że prawie nic ze swojej przeszłości nie pamiętają (to prawie jak ten tekst: "Wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia, czy mam przejść jeszcze raz?"). Autorka niby postawiła między nimi tę przeszkodę, jaką była utrata wspomnień, ale chyba nagle stwierdziła, że bohaterowie sobie z nią nie poradzą, więc starała się zrobić wszystko, żeby im pomóc i wcisnęła ich w swoje ramiona.

Czekają na mnie jeszcze trzy książki z tej serii. Liczyłam na poprawę, ale po przeczytaniu początku drugiej części będzie chyba tylko gorzej.
3 gwiazdki za to, że mimo irytujących, kompletnie niekonsekwentnych w zachowaniu bohaterów, chcę się dowiedzieć co się z nimi dalej stanie i za to, że dosyć szybko się to czyta.

Jestem zszokowana ocenami, jakie zdobyła ta książka do tego stopnia, że przypomniałam sobie hasło do konta, tylko po to, by ostrzec ludzi przed tym... tworem.

Ogólny pomysł super, może coś nowego, świetnie, czytajmy! Przy okazji jakichś książkowych zakupów wyposażyłam się w całą serię, bo tytuł mi się kilkakrotnie obił o uszy, więc chciałam się z nim zapoznać.
To były...