Książka, która na początku wydawała mi się monotonna, zaczęła mnie przerażać. Autor zagłębia się w najciemniejszą sferę ludzkiej psychiki. Obserwujemy, jak łatwo można wywrzeć wpływ na innych, jak łatwo jest nimi manipulować. Kto może dokładnie wiedzieć, kto jest w rzeczywistości manipulatorem, a kto manipulowanym? Zaskakujące jest to, jak bardzo na naszą psychikę wpływa otoczenie. Żyjący w dziczy ludzie stawali się dzicy. Biali ludzi, którzy wyjechali z cywilizowanego świata do dżungli zmieniali priorytety i zapominali o celach swojej podróży. Możliwość zarobienia sporej ilości pieniędzy oraz zdobycia władzy, kto by się temu nie oparł? Najciekawszy dla mnie był jednak koniec książki. Kłamstwo Marlowa w stosunku do narzeczonej Kurtza, dlaczego? Czy to była solidarność "tych" z dziczy? Czy on go rozumiał w pewnym sensie? A może został przez Kurzta zmanipulowany i mimo śmierci manipulatora, wciąż czuł jakąś presję? A może po prostu nie chciał burzyć tego, co zostało napisane na początku książki, że kobiety w tamtych czasach żyły nieświadome zła, żyły w swoim bajkowym świecie, którego mężczyźni nie chcieli im psuć, pokazując ten realny nie tak wspaniały i słodki świat?

Książka, która na początku wydawała mi się monotonna, zaczęła mnie przerażać. Autor zagłębia się w najciemniejszą sferę ludzkiej psychiki. Obserwujemy, jak łatwo można wywrzeć wpływ na innych, jak łatwo jest nimi manipulować. Kto może dokładnie wiedzieć, kto jest w rzeczywistości manipulatorem, a kto manipulowanym? Zaskakujące jest to, jak bardzo na naszą psychikę wpływa...