Cierpiałam, czytając tę książkę. Sięgnęłam po nią z ciekawości - nie czytuję romansów, ale chciałam sprawdzić, co takiego sprawia, że ten gatunek ma tyle zwolenniczek. Niestety, nadal tego nie rozumiem. Fabuła "Ogrodu kłamstw" to wprawdzie przemyślany, ale przekombinowany i zupełnie pośledni kryminałek, a wątek romansowy był po prostu straszny. Na dodatek ani główna bohaterka nie wzbudziła mojej sympatii, ani bohater nie wydał się w żaden sposób pociągający (a czy nie tak właśnie powinno być w romansie?). Przemyślenia/emocje tegoż bohatera wydały mi się zresztą wyjątkowo niemęskie (tak to często bywa, kiedy o mężczyznach piszą kobiety). Do tego sceny seksu niestety żenujące (ach, te eufemizmy!). Wszystko to oprawione w sztywną formę "z epoki" - może gdybym sięgnęła po romans współczesny, a nie historyczny, przyjęłabym to lepiej, ale teraz zdecydowanie nie mam ochoty na dalsze próby. Czym prędzej wracam do lektur, w których bohaterowie są dobrze skonstruowani i zachowują się wiarygodnie. I w których mężczyźni nie wydają z siebie "ochrypłych okrzyków" albo "ochrypłych jęków" i którymi po seksie nie "wstrząsają dreszcze", a kobiety nie mają "delikatnych pączków".

Cierpiałam, czytając tę książkę. Sięgnęłam po nią z ciekawości - nie czytuję romansów, ale chciałam sprawdzić, co takiego sprawia, że ten gatunek ma tyle zwolenniczek. Niestety, nadal tego nie rozumiem. Fabuła "Ogrodu kłamstw" to wprawdzie przemyślany, ale przekombinowany i zupełnie pośledni kryminałek, a wątek romansowy był po prostu straszny. Na dodatek ani główna...