Coś ostatnio wracam do porzuconych serii...
Tym razem wróciłam do historii Matta i Hanny. I cóż mogę powiedzieć? Że sprawy bardziej się zagmatwały niż to pamiętam z poprzedniej część.
Matt dalej jest tym samym powalonym pisarzem co wcześniej, a Hannah dalej jest... sobą. Bo z całej tej dwójki to właśnie ona jest tłem. Bo nie wiem, czy można ją jakoś inaczej opisać.
Nowością jest też dla mnie fakt, iż książka straciła swój pierwotny gatunek. Teraz bliżej mu już do thrillera jednak w tym gatunku nie wypadłby on najlepiej.
Wcześniej ujęła mnie obsesja Matta na punkcie Hanny. Teraz mam wrażenie, że nieco ona osłabła. Choć może to uroki związku na odległość. Do tego dochodzą wieczne kłamstwa. I nalot rodzeństwa głównego bohatera, którzy w pewnym momencie zaczęli sobą dusić już nie tylko główną bohaterkę, ale nawet i mnie jako czytelniczkę.
W sumie książka to boleśnie uświadamia, że życie to nie bajka. I nawet jeśli czasem odbiega ona od rzeczywistości czy rezygnuje z wyboru tych bardziej prawdopodobnych scenariuszy to jednak miłość jest bardzo skomplikowanym uczuciem, które ludzie i tak chętnie jeszcze bardziej je gmatwają.
Po lekturze oczywiście jestem na plus. Bardzo brakowało mi tej dwójki. I choć osobiście uważam, iż kilka rzeczy w samej akcji było po prostu zbędne to i tak oceniam ją bardzo wysoko. I na pewno w miarę możliwości jak najszybciej będę chciała sięgną po trzeci i już niestety ostatni tom tej historii.

Coś ostatnio wracam do porzuconych serii...
Tym razem wróciłam do historii Matta i Hanny. I cóż mogę powiedzieć? Że sprawy bardziej się zagmatwały niż to pamiętam z poprzedniej część.
Matt dalej jest tym samym powalonym pisarzem co wcześniej, a Hannah dalej jest... sobą. Bo z całej tej dwójki to właśnie ona jest tłem. Bo nie wiem, czy można ją jakoś inaczej opisać.
Nowością...