Kolejny tom i kolejny bardzo dobry komiks z akcją osadzoną w średniowieczu.

O ile w przypadku wcześniejszych opowieści o rycerskim rodzie (cykl Wieże Bois-Maury oraz Bois-Maury #1: Assunta),Hermann Huppen pracował sam, tak w przypadku tomu zatytułowanego Rodrigo, od strony scenariuszowej wspomagał go syn Yves. Jaki efekt przyniosła rodzinna współpraca?

Toledo roku 1325. Don Joaquin de la Vega jest głową znamienitego rycerskiego rodu. Wiek nie obchodzi się z nim łagodnie i rycerz nie jest w stanie wyruszyć na czele swych wojsk do walki z Maurami pod Kordobą. Odmowa wiąże się z poważnymi konsekwencjami, ponieważ na rodzinne włości czai się wrogo nastawiony brat Joaquina – Esteban. Jeśli jego wyprawa okaże się sukcesem, przejęcie władzy w familii pozostanie już tylko formalnością.

Pełna recenzja:
http://wypowiemsie.pl/bois-maury-2-rodrigo/

Kolejny tom i kolejny bardzo dobry komiks z akcją osadzoną w średniowieczu.

O ile w przypadku wcześniejszych opowieści o rycerskim rodzie (cykl Wieże Bois-Maury oraz Bois-Maury #1: Assunta),Hermann Huppen pracował sam, tak w przypadku tomu zatytułowanego Rodrigo, od strony scenariuszowej wspomagał go syn Yves. Jaki efekt przyniosła rodzinna współpraca?

Toledo roku 1325....

Akcja drugiego tomu dzieje się na początku XIV wieku w hiszpańskim Toledo (i nie tylko, ogólnie Hiszpania). Yves H. odrobił lekcję i świetnie wpasował się w styl pisania ojca. Czytając komiks wiedziałem, że ktoś inny pisał scenariusz i nie wiem jak odebrałbym komiks, gdybym myślał, że pisał "oryginalny" Hermann. Pewnie nie zauważyłbym różnicy. Specyficzny styl pisania ojca został zachowany. Ale jest coś co wyróżnia ten tom spośród poprzednich 11. Jest prześlicznie namalowany. Chyba tym razem nie będą narzekać ci, którzy uważali, że w Bois-Maury za dużo jest brudu i brzydoty. Główny bohater to przystojniacho, a gorąca Hiszpania wygląda pięknie. Hermann postawił tym razem na urodę. Album jest przepiękny plastycznie, kolory są zwyczajnie ładne, stroje bohaterów i wnętrza budynków szczegółowe i narysowane z pietyzmem. Nie za bardzo widać tu jakikolwiek brud, jest pełna paleta kolorów. Czytając komiksy o średniowieczu zawsze lubię ten europejski chłód, błoto i brzydotę. Tutaj jest słońce i kolory. Nawet sny tytułowego bohatera mają piękną oprawę w postaci złota i gwiazd na turkusowym tle. Też się złapałem na podziwianiu tych akwarelek (?),wiele kadrów jest namalowanych, lub farba jest nakładana bezpośrednio na szkic, nie ma grubo zarysowanych konturów. Tak samo jak w przypadku Assunty rysownik wykonał pełną dokumentację: warownie, miasta, zbroje i proporce - wszystko namalował tak jak wyglądało w rzeczywistości.

Czekają nas jeszcze 3 tomy: XVI wiek we Francji i okolicach (niezły przeskok z wieku XIII),początek XVII wieku na Rusi, oraz druga połowa XVII wieku w...Meksyku. Skoro już tak szli od Sycylii przez Hiszpanię i Francję na Ruś, to mogli po drodze zahaczyć o Polskę, nie? A czasy wspaniałe, bo husaria, Tatarzy, Szwedzi, Kozacy i te sprawy, pełno wojen, do wyboru, do koloru. A ci nagle PYK! - do Meksyku. Stawiam szekle przeciwko guzikom i przebijam wekslem z XIX-wiecznej Łodzi, że 5. tom Bois-Maury będzie milion razy lepszy od Konkwistadora autorstwa kolesi od Krucjaty, tak jak 9. tom Wież (o krucjacie) jest lepszy od wspomnianej Krucjaty.

Akcja drugiego tomu dzieje się na początku XIV wieku w hiszpańskim Toledo (i nie tylko, ogólnie Hiszpania). Yves H. odrobił lekcję i świetnie wpasował się w styl pisania ojca. Czytając komiks wiedziałem, że ktoś inny pisał scenariusz i nie wiem jak odebrałbym komiks, gdybym myślał, że pisał "oryginalny" Hermann. Pewnie nie zauważyłbym różnicy. Specyficzny styl pisania ojca ...

Przyznaję, przed lekturą drugiego tomu Bois-Maury miałem wyraźne obawy odnośnie jakości scenariusza. A to dlatego, że tym razem skrypt nie został napisany przez Hermanna Huppena, a przez jego syna używającego pseudonimu – Yves H.

(...) W ramach krótkiego przypomnienia: omawiany pozycja należy do nowego cyklu, w którym każdy kolejny tom poświęcony jest innemu potomkowi francuskiego, rycerskiego rodu de Bois-Maury. Tym razem akcja rozgrywa się w pierwszej połowie XIV wieku na Półwyspie Iberyjskim w Królestwie Kastylii i Leónu. I znowu duże znaczenie dla fabuły ma społeczno-polityczne tło wydarzeń, które zostało atrakcyjnie przedstawione. Chodzi o rekonkwistę – część Półwyspu jest w rękach chrześcijan, ale Emirat Grenady nadal jest krajem muzułmańskim. Tytułowy bohater, który jest niespełna osiemnastoletnim młodzieńcem, ma wątpliwości natury moralnej. Szuka potwierdzenia, że zabijanie Maurów jest czymś dobrym w oczach Boga. Jednakże jego duchowy przewodnik, i przyjaciel, ojciec Miguel nie wypowiada się w „duchu kościoła”. Dlatego młodzieniec jest rozdarty między głoszoną przez arcybiskupa ideologią, a własnymi przekonaniami.

Huppen-junior zbudował scenariusz poprzez opowiadanie losów kolejnych postaci, a w końcowej części albumu sprawnie splata wszystkie jednostkowe nici ze sobą. Wspomniany powyżej mnich jest bohaterem z dalszego plany, jego historia jest jedną z wielu, ale mnie najbardziej poruszyła. Zasadniczo akcja rozgrywa się między trzema głównymi postaciami dramatu: Rodrygiem, jego ojcem oraz wujem. Ten ostatni został dawniej wypędzony z kraju, teraz powrócił. Liczy, że młody król Alfons XI, w zamian z zbrojne wsparcie rekonkwisty, puści w niepamięć jego przewiny i pomoże odzyskać dziedzictwo rodu. A jest ku temu dobra okazja, gdyż jego brat niedomaga...

(...) łowa uznania należą się nowemu scenarzyście za jeszcze jedno sprawne zagranie. Wiemy, że każdy tom poświęcony jest innej postaci z rodu de Bois-Maury. W wypadku omawianej pozycji jej tożsamość na długo jest przed czytelnikiem ukryta. Oczywiście, możemy się domyślić kim jest, ale potwierdzenie uzyskujemy dopiero na ostatniej planszy. Rodrigo dobrze wróży ostatnim trzem komiksom serii. Wygląda na to, że rodzinna kooperacja się powiodła.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/07/29/bois-maury-2-rodrigo/

Przyznaję, przed lekturą drugiego tomu Bois-Maury miałem wyraźne obawy odnośnie jakości scenariusza. A to dlatego, że tym razem skrypt nie został napisany przez Hermanna Huppena, a przez jego syna używającego pseudonimu – Yves H.

(...) W ramach krótkiego przypomnienia: omawiany pozycja należy do nowego cyklu, w którym każdy kolejny tom poświęcony jest innemu potomkowi...

Seria druga utrzymuje wysoki poziom. Fabularnie Hermanna wspiera syn i wywiązuje się z zadania znakomicie. Rysunki lub raczej malunki po raz kolejny cieszą oko. Niecierpliwie czekam aż sięgnę po kolejny tom.

Seria druga utrzymuje wysoki poziom. Fabularnie Hermanna wspiera syn i wywiązuje się z zadania znakomicie. Rysunki lub raczej malunki po raz kolejny cieszą oko. Niecierpliwie czekam aż sięgnę po kolejny tom.