Przeczytałam tę powieść jednym tchem, mimo iż nie jest ona pozbawiona wad.
Zacznę jednak od plusów. Należą do nich na pewno wartka akcja, barwna narracja i wyraziste postacie.
Autor świetnie oddał atmosferę panującą w mediach. Jako dziennikarz poznał od kuchni zmiany, jakie w ostatnich latach dokonały się w prasie, radiu i telewizji, zmiany bolesne przede wszystkim dla ludzi, którzy swoją pracę traktowali jako życiową misję, kierując się zawodowym kodeksem.
Z rozczarowaniem Tomasz Lipko stwierdza, że nie ma już w Polsce wolnych i opiniotwórczych mediów. Mimo iż mamy wolność słowa, dziennikarze uzależnieni są od tzw. linii redakcyjnej, interesów zarządów i powiązań swoich szefów ze światem polityki czy biznesu. Przykre to, smutne, ale prawdziwe...
Oczywiście, nie jest to najważniejszy wątek w powieści, ale mnie zaciekawił szczególnie z powodów zawodowych.

"Notebook" to przede wszystkim trzymająca w napięciu opowieść o szukaniu prawdy, dochodzeniu do niej i jej ujawnianiu. To ostatnie okazuje się szczególnie trudne w zderzeniu ze służbami specjalnymi, układami, powiązaniami, zależnościami, które rządzą polityką i naszą codziennością.
To również powieść o trudnych wyborach i o tym, że świat, w którym żyjemy zatraca anonimowość, prywatność, intymność. Wizja ta, jeszcze niedawno będąca antyutopią znaną m.in. z powieści Orwella, coraz częściej staje się rzeczywistością. A to może przerażać i przeraża. Daje też do myślenia, co uważam za niewątpliwą zaletę "Notebooka".

Wspomniałam na początku o wadach, które trochę popsuły mi lekturę, zwłaszcza pod koniec książki. Zakończenie wydało mi się zbyt wydumane, a jednocześnie przewidywalne. Przejaskrawiona została tu postać dziewczyny z domu dziecka, jak dla mnie wypadła zbyt sztucznie i pretensjonalnie.
Mogłabym jeszcze przyczepić się do kilku fabularnych niekonsekwencji, ale nie popsuły mi one przyjemności czytania, więc nie będę marudzić:).

Przyznam, że nie bawiłam się możliwościami technologicznymi, jakie proponuje książka. Po prostu mnie to nie rajcuje, więc poprzestałam na klasycznej lekturze, którą szczerze polecam.

Przeczytałam tę powieść jednym tchem, mimo iż nie jest ona pozbawiona wad.
Zacznę jednak od plusów. Należą do nich na pewno wartka akcja, barwna narracja i wyraziste postacie.
Autor świetnie oddał atmosferę panującą w mediach. Jako dziennikarz poznał od kuchni zmiany, jakie w ostatnich latach dokonały się w prasie, radiu i telewizji, zmiany bolesne przede wszystkim dla...