Nie mam złudzeń: napisanie biografii kilku tak znanych, uwielbianych i, wydawałoby się, prześwietlonych setkami medialnych reflektorów postaci, jest zadaniem szalenie trudnym. Autorka, nie dość że porywa się na konfrontację z kolosami zbiorowej wyobraźni, to jeszcze ryzykownie ich określa - jako "dżentelmenów PRLu". Z pewnym zdziwieniem muszę jednak przyznać, że książka broni się, na dodatek bez większego trudu.
Pozycja to świetna, napisana z wyczuciem, ale i rozmachem, zanurzona w źródłach, jakimi są archiwalia, widać, że Padoł wykonała solidną kwerendę. Sylwetki dziewięciu bohaterów książki są krwiste, żywe, przekonujące, jednak nie narzucające się poprzez skandalizującą tematykę, której nie brakuje. Nie do końca to też lekka, niby wakacyjna lektura - oczywiście na plażę książkę zabrać można, ale nie zwalnia ona od myślenia i rozpoczęcia refleksji na temat kondycji męskości, zmian obyczajowych, norm estetycznych i tak dalej. Padoł daje się poznać jako bystra i dociekliwa obserwatorka, która subtelnie komentuje losy dżentelmenów. Balansuje oceny i unika tych niepotrzebnych, co pozwala oprzeć się książce niepotrzebnemu moralizatorstwu i znacznie podnieść jej wartość.
Jeśli konieczne jest wskazanie wad tej publikacji, to znajduję właściwie tylko jedną - brak kilku postaci, bo "dżentelmenów PRLu" jeszcze kilku mógłbym sam wymienić /Zapasiewicz, Łomnicki, Słomczyński, Suzin/, nie do końca przekonuje mnie również umieszczenie w tym zbiorze Jerzego Zelnika, ale to już moje osobiste antypatie. Może ten niedosyt będzie dla autorki pewną wskazówką i zachętą do poszerzenia tego zbioru w kolejnym tomie?

Nie mam złudzeń: napisanie biografii kilku tak znanych, uwielbianych i, wydawałoby się, prześwietlonych setkami medialnych reflektorów postaci, jest zadaniem szalenie trudnym. Autorka, nie dość że porywa się na konfrontację z kolosami zbiorowej wyobraźni, to jeszcze ryzykownie ich określa - jako "dżentelmenów PRLu". Z pewnym zdziwieniem muszę jednak przyznać, że książka...