Książka to nic innego jak powtórka historii miłości Travisa i Abby, tylko tym razem opowiedziana z jego perspektywy. Przeczytałam ją jakiś czas po skończeniu 1 tomu tej serii, nie oczekiwałam niczego więcej, chodziło mi już tylko o zamknięcie i dopełnienie tej serii. O ile wcześniej lubiłam Abby to w tym momencie jej nie cierpię, czytając całą historię z perspektywy Travisa uznałam, że ta dziewczyna na niego nie zasługuję... dlaczego? Gdy czytamy "Piękną katastrofę" to razem z bohaterką stopniowo poznajemy Travisa, jako seksownego kobieciarza i typowego bad boya, który może mieć każdą laskę i z tego korzysta, zaprzyjaźnia się z Abby i powoli ich relacja przeradza się w coś więcej. Natomiast teraz gdy widzimy wszystko z jego perspektywy ten schemat ulega małej zmianie, a mianowicie on od początku coś do niej czuje i próbuje jej pokazać, że chociaż sypiał często z wieloma z dziewczynami, ją nie traktuję jak jedną z nich, a jako kogoś wyjątkowego. Jest wobec niej słodki:otwiera jej drzwi, pomaga w nauce, wozi swoim motorem, przynosi jej ciuchy na zmianę gdy ona bierze prysznic itd. A ona co na to? Olewa go dla jakiegoś Parkera, który chce się jej dobrać do majtek... ogólnie o ile wcześniej wydawała się mi wrażliwa i mądra, teraz jest pustą i irytującą lalą, która nie wie czego chce. Nie wiem czy taki był zamysł autorki, czy coś ze mną nie tak i źle oceniam Abby, w każdym razie oceniam książkę na 6 gwiazdek i niestety nie znajdzie ona miejsca wśród moich ulubionych, a szkoda bo 1 tom tej serii był FENOMENALNY!!!

Książka to nic innego jak powtórka historii miłości Travisa i Abby, tylko tym razem opowiedziana z jego perspektywy. Przeczytałam ją jakiś czas po skończeniu 1 tomu tej serii, nie oczekiwałam niczego więcej, chodziło mi już tylko o zamknięcie i dopełnienie tej serii. O ile wcześniej lubiłam Abby to w tym momencie jej nie cierpię, czytając całą historię z perspektywy Travisa...