Książka opisuje losy kilku pokoleń mieszkańców podkieleckiej wsi Prawiek - od czasów przedwojennych do obecnych. Tak chyba najogólniej można odpowiedzieć na pytanie "o czym jest ta powieść". Autorka w charakterystyczny sposób łączy magiczne postrzeganie świata z precyzyjnym opisaniem codzienności ludzi. To, co możemy dotknąć, zobaczyć, co nazywamy rzeczywistością, to tylko powłoczka. Niektórzy ludzie potrafią za nią zajrzeć, doświadczyć czegoś transcendentnego. Sporo tu rozważań o naturze Boga, od razu jednak uspokajam, że treści te są łatwo przyswajalne (co wcale nie oznacza, że płytkie). To, co mi się jednak najbardziej podobało, to opisy otoczenia. Są wyjątkowo sensownie i naturalnie wplecione w opowieść, bez nich nie dałoby się tak zanurzyć w świecie Prawieku. Przyroda jest opisana w piękny, poetycki sposób. Nie taki efekciarski, mickiewiczowsko egzaltowany, którym gnębią nauczyciele w szkole. :) Tokarczuk patrzy na te same rzeczy i zjawiska inaczej niż większość ludzi. Jednym trafnym porównaniem czy określeniem umie przekazać więcej, niż niektórzy sążnistym akapitem. U kogoś innego tak analityczny zmysł, wnikliwość i umiejętność obserwacji poskutkowałby suchym, nudnym tekstem. Tokarczuk potrafi zaś ożywić swoje dzieła metafizyczną, nieuchwytną "przyprawą". Przy tym wszystkim pisze zrozumiałym dla każdego językiem, bez popisów lingwistycznych, co tworzy zgrabnie zbalansowaną, elegancką prozę. Naprawdę trzeba nie lada kunsztu, by pisać jednocześnie prosto i pięknie. Przyznaję, nie umiem dobrze ubrać tego w słowa, ale kto przeczyta jakikolwiek "opis przyrody" w wykonaniu pisarki, zapewne przyzna mi rację. Widać, że Tokarczuk ma do natury ciepły stosunek, choćby to była krzywa wierzba albo błotnisty brzeg rzeczki.

Książka opisuje losy kilku pokoleń mieszkańców podkieleckiej wsi Prawiek - od czasów przedwojennych do obecnych. Tak chyba najogólniej można odpowiedzieć na pytanie "o czym jest ta powieść". Autorka w charakterystyczny sposób łączy magiczne postrzeganie świata z precyzyjnym opisaniem codzienności ludzi. To, co możemy dotknąć, zobaczyć, co nazywamy rzeczywistością, to tylko...