Niby wszystko fajnie, logicznie poukładane i posegregowane, a jednak zabrakło mi owej iskry, która sprawia, że książkę z gruntu biograficznego wręcz się pochłania. Momentami przysypiałam pod zwałami encyklopedycznych (często wręcz niepotrzebnie wepchniętych w narrację) informacji i zdecydowanie zbyt rzadko w mej głowie pojawiała się myśl: "Wow, co za wiadomość! Co za osobowość z tej Osieckiej! Ależ ona miała życie!". Krótko mówiąc - oto kolejne wydawnictwo z cyklu "prymat formy nad treścią".
Spodziewałam się studium o wiele lepszego - zwłaszcza, że od dawna ostrzyłam sobie na ową pozycję książkową pazurki. Chyba wciąż najlepszym sposobem, aby wyrobić sobie pełne zdanie o poetessie z Saskiej Kępy, jest lektura jest nieocenionych "Dzienników". Jak widać, nurt reporterski w przypadku badania Osieckiej jako człowieka oraz artystki nie zawsze wychodzi naprzeciw pragnieniu zdobycia rzetelnej, ciekawie podanej wiedzy. Zmarnowany potencjał.

Niby wszystko fajnie, logicznie poukładane i posegregowane, a jednak zabrakło mi owej iskry, która sprawia, że książkę z gruntu biograficznego wręcz się pochłania. Momentami przysypiałam pod zwałami encyklopedycznych (często wręcz niepotrzebnie wepchniętych w narrację) informacji i zdecydowanie zbyt rzadko w mej głowie pojawiała się myśl: "Wow, co za wiadomość! Co za...