[kochamy-ksiazki.blogspot.com]

O ,,Musimy coś zmienić" miałam okazję poczytać co nieco na blogach recenzenckich , oraz na przeróżnych portalach literackich. Byłam do niej średnio przekonana, lecz gdy zobaczyłam ją na półce sklepowej - wiedziałam jedno. Za tak okazyjną cenę musiała być moja.
Z zewnątrz to pozycja dość niepozorna i od razu zauważyć możemy, że do najdłuższych nie należy. Sama od razu zauważyłam pewne podobieństwo do ,,Eleonora & Park", a musi być ono wielkie skoro wyłapałam jej mimo tego, iż nawet nie miałam jej w rękach. Przejdźmy jednak najpierw do treści, gdyż to właśnie ona jest najważniejsza.
Całość sprowadza się przede wszystkim do stopniowo rozwijającego się uczucia między Lea i Gabe'em. Na domiar złego ową chemię zauważają wszyscy. Wszyscy oprócz nich, oczywiście! I jeśli miałabym być szczera, to właśnie na tym kończą się wszystkie konkrety.
Po otworzeniu pierwszej strony zapragnęłam poznać datę wydania tej właśnie lektury i tu pojawiło się moje ogromne zdziwienie, gdyż na pierwszej stronie jej nie było. Dla wszystkich ciekawskich - oczywiście, jest ona podana. Na ostatniej stronie!
Nigdy wcześniej nie czytałam powieści, w której spotkałabym się z aż czternastoma spojrzeniami na jedną historię miłosną, za to więc przyznaję autorce ogromnego plusa. Chwilami co prawda stawało się to męczące, dostarczało mi jednak więcej radości niż negatywnych odczuć. Każdy sięgający po ,,Musimy coś zmienić" musi liczyć się przede wszystkim z tym, że nie odnajdzie tu ani płomiennego romansu, ani też wartko płynącej akcji. Wszystko ma swój spokojny, dosyć jednostajny rytm i rozwija się niezwykle powoli. Wątek romantyczny z pewnością można określić mianem dopracowanego do ostatniego szczegółu, jest przede wszystkim... uroczy. To jedno słowo wyraża więcej niż tysiąc słów, lecz zrozumieją mnie tylko ci, którzy lekturę mają już za sobą.
Postacie są naprawdę przyjemne i różnorodne, a chwilami wręcz żałowałam, że autorka nie skupiła na nich swojej uwagi w nieco większym stopniu. Zdziwiło mnie jednak przede wszystkim to, iż para głównych bohaterów zachowywała się kompletnie nieadekwatnie do swojego wieku. Doskonale rozumiem to, że są na tym świecie ludzie nieśmiali i wycofani, jednak nigdy nie spotkałam na swojej drodze kogoś, kto w tym wieku zachowywałby się podobnie.
Autorka opowiada nam historię młodych studentów, uważam jednak, że ,,Musimy coś zmienić" bynajmniej nie jest skierowane do grupy wiekowej o której nam opowiada. Całość idealnie nadaje się dla czytelników młodszych, oni prawdopodobnie znajdą w niej więcej radości niż ja - któż wie, może już jestem za stara? Może też po prostu mam małe skrzywienie, gdyż wiem jak zachowują się ludzie podczas pierwszych lat studiów. Zabrakło mi przede wszystkim rozbudowania tej historii o elementy życia pozaszkolnego obu głównych bohaterów. Te strzępki informacji którymi podzielili się ze sobą były naprawdę ciekawe, szkoda jednak, że w tym temacie nie pojawiło się już nic więcej. Wyczuwam w tym przeogromny niewykorzystany potencjał.
Całość to typowa powieść na jeden wieczór i kilka razy przeszło mi przez myśl, że wybrano do niej większą czcionkę, by fizycznie nieco rozdmuchać jej objętość. Do wydania nie mam jednak żadnych zażaleń, a wręcz przeciwnie. Uważam, że wydawnictwo wykonało naprawdę świetną robotę, gdyż lektura ta prezentuje się bardzo dobrze - mamy śliczną okładkę, brak jakichkolwiek błędów w środku, do tego materiały dodatkowe w postaci wywiadu z autorką, pytania do czytelnika. Czego chcieć więcej?
Moje odczucia po przeczytaniu są dość mieszane, ostatecznie jednak będę wspominać ,,Musimy coś zmienić" w raczej miły sposób. Polecam ją przede wszystkim młodszym czytelnikom, odradzam zaś fanom dynamicznie rozwijającej się akcji. Jeśli lubicie skomplikowaną, głęboką fabułę - trzymajcie się od niej z daleka.

[kochamy-ksiazki.blogspot.com]

O ,,Musimy coś zmienić" miałam okazję poczytać co nieco na blogach recenzenckich , oraz na przeróżnych portalach literackich. Byłam do niej średnio przekonana, lecz gdy zobaczyłam ją na półce sklepowej - wiedziałam jedno. Za tak okazyjną cenę musiała być moja.
Z zewnątrz to pozycja dość niepozorna i od razu zauważyć możemy, że do...