Książka nominowana jako Książka roku 2015 LC w kategorii Powieść historyczna.

Autor, nazywany "rosyjskim Umberto Eco" stworzył powieść, która w historycznym kostiumie zadaje niezwykle aktualne pytania.
(nota od wydawcy)
Tak, zadaje. Ale to nie znaczy mój drogi czytelniku , że usłyszysz na nie odpowiedzi. O dziwo możesz poczuć się jakbyś został poddany próbie wiary, w której oczywistości mogą się okazać wątpliwe np czy przemijanie czasu w ogóle istnieje.
Książka utrzymana w patetycznym stylu. Wyczuwalne podobieństwo w konstrukcji zdań do Pisma Świętego. Przekartkowując powieść może się zdawać, że dialogów nie ma. Obecne są, ale nie zaczynają się od myślników- osobiście utrudniło mi to czytanie.
Książka trudna zarówno w czytaniu jak i odbiorze, dłuży się. Podniosły styl
wymęczył mnie szczególnie w Księdze Drogi z kolei mającej coś z Medicusa- obie łączy wędrówka. Nie mniej jednak początek zapowiadał się ciekawie.
Najbardziej podobał mi się opis śmierci osła- bardzo smutny fragment ujmujący każdy szczegół rozpaczy biednego zwierzęcia.(poniżej cytat, jeśli chcesz pominąć przejdź do koniec)

SPOJLER

" Nogi osła rozjeżdżały się co chwila, nawet podkute konie ślizgały się zauważalnie. Kilka razy osioł upadł na przednie nogi, w końcu brat Hugo zsiadł z jego grzbietu.(...)
Przy kolejnym zakręcie nogi osła zjechały w prawo, zwierzę upadło na bok i zaczęło się zabawnie ślizgać, ciągnąc za sobą brata Hugona. Osioł zjeżdżał w dół, wirując powoli, wszyscy zamarli i patrzyli , jak podskakuje jego wielki, biały brzuch, na który zjechały torby podróżne, jak zwierzę bezradnie podryguje nogami, tylko przyspieszając ruch w dół. (...)Zwierzę nadal zsuwało się po oblodzonych kamieniach z przerażającym szmerem. Dojechało na skraj przepaści. Zawisło w powietrzu. Z cichnącym rykiem spadło do strumienia."

KONIEC

Jako wyznawca religii katolickiej, a nie prawosławnej chyba nie do końca zrozumiałam przekaz, gdyż autor nawiązał do świętych rosyjskich, których przyznaje się: Nie znam.
Pocieszający okazał się fragment z końca powieści:

"Żyjesz na naszej ziemi rok i osiem miesięcy (...) i ciągle jej nie zrozumiałeś.
A czy wy sami ją rozumiecie?(...)
My sami rzecz jasna, też jej nie rozumiemy."

Jewgienij Wodołazkin zatem przewidział możliwość trafienia książki w ręce niepojmującego czytelnika takiego jak ja. A może chciał się przyznać na wzór Sokratesa: "Wiem, że nic nie wiem"?

Książka nominowana jako Książka roku 2015 LC w kategorii Powieść historyczna.

Autor, nazywany "rosyjskim Umberto Eco" stworzył powieść, która w historycznym kostiumie zadaje niezwykle aktualne pytania.
(nota od wydawcy)
Tak, zadaje. Ale to nie znaczy mój drogi czytelniku , że usłyszysz na nie odpowiedzi. O dziwo możesz poczuć się jakbyś został poddany próbie wiary, w...