"Misja Ivy" jest bardzo miłą odskocznią od codzienności i lektury "Lalki" Prusa. Zabrałam się za nią głównie dlatego, że ta druga mi na razie nie idzie(ale jeszcze przebrnę), więc i ze średnimi oczekiwaniami. Nieczęsto udaje mi się znaleźć powieść post-apokaliptyczną, która przedstawia świat "kiedyś w przyszłości" dość realistycznie i z sensem. Tak naprawdę zdarzyło mi się to dopiero po raz drugi - przy lekturze "Misji Ivy".

Świat Ivy nie jest szczególnie bezpieczny, ale w Westfall ludzie mogą przynajmniej żyć. Miasto ma zaledwie 10 000 mieszkańców, więc ich głównym celem jest zwiększenie populacji, a to nie zbyt łatwe gdy ludzie cierpią na chorobę popromienną i inne świństwa. I oto mi chodzi, choć historia wojny "na bombę" nie jest przedstawiona punkt po punkcie, to jest to opisane z sensem, tragedia miała konkretne przyczyny, a nie(np. w "Rywalkach"): była wojna a teraz wszystko się zmienia.

Sama Iva jest postacią całkiem znośną, to samo można powiedzieć o jej partnerze - Bishopie. Nie będę się o nich rozpisywać, bo lepiej powiedzieć zbyt mało niż zbyt dużo. Główna bohaterka ma do spełnienia niebezpieczną misję - tatuś chce, żeby zabiła swojego ledwo poślubionego męża, żeby to jej rodzina rządziła w mieście. Uroczo prawda? Ponieważ w powieści występuje narracja pierwszoosobowa, to całą historię czytelnik siedzi w głowie Ivy. Nie przeczę, że jest to przerażające, ale mimo wszystko fajne. Lubię obserwować u postaci emocje i widzieć ich przemiany osobowości, więc podobało mi się czytanie jak w głowie Ivy klocki zaczynają trafiać gdzie trzeba, a ona powoli uwalnia się spod kontroli siostry i ojca.

Podsumowując: ładne wydanie(okładka w sam raz), dobra stylistyka i dające się lubić postacie. No to wiecie:

Polecam

"Misja Ivy" jest bardzo miłą odskocznią od codzienności i lektury "Lalki" Prusa. Zabrałam się za nią głównie dlatego, że ta druga mi na razie nie idzie(ale jeszcze przebrnę), więc i ze średnimi oczekiwaniami. Nieczęsto udaje mi się znaleźć powieść post-apokaliptyczną, która przedstawia świat "kiedyś w przyszłości" dość realistycznie i z sensem. Tak naprawdę zdarzyło mi się...