Po dwóch latach od wypadku, którego Cadence nie pamięta, matka pozwala jej spędzić cztery tygodnie wakacji na prywatnej wyspie rodziny Sinclair. Dziewczyna pierwszy raz od wypadku spotyka się ze swoimi przyjaciółmi - Łgarzami - Gatem, Mirren i Johhnym. Jednak relacje między nimi nie do końca są takie jak przedtem i Cadence próbuje dowiedzieć się co wydarzyło się tamtej nocy dwa lata temu. Niestety nikt nie chce udzielić jej odpowiedzi.
Nie wiem jak inaczej to określić, ale po przeczytaniu tej książki byłam po prostu rozbita. Czułam się tak jakby ktoś wrzucił mnie do maszynki do mielenia, wyciągną i rozwałkował. Przypuszczam, że to po części przez specyficzny styl pisania autorki, w którym bardzo trudno było odróżnić rzeczywistość od wymysłów głównej bohaterki. Nie wiemy na przykład czy dziewczyna porównuje swój ból do postrzału, czy faktycznie została postrzelona. W tekście autorka stosuje gry słowne i metafory, a zdania często są krótkie i poprzenoszone do następnych linijek. Praktycznie każde zdanie jest znaczące co skutkuje tym, że podczas czytania książki trzeba się naprawdę skupić.

reszta recenzji na blogu -> http://naostatniejstronie1.blogspot.com/2015/12/14-bylismy-garzami-e-lockhart.html

xoxo
our_compilation

Po dwóch latach od wypadku, którego Cadence nie pamięta, matka pozwala jej spędzić cztery tygodnie wakacji na prywatnej wyspie rodziny Sinclair. Dziewczyna pierwszy raz od wypadku spotyka się ze swoimi przyjaciółmi - Łgarzami - Gatem, Mirren i Johhnym. Jednak relacje między nimi nie do końca są takie jak przedtem i Cadence próbuje dowiedzieć się co wydarzyło się tamtej nocy...