Jeden ze zgrabniejszych prologów, jakie udało mi się przeczytać. Okropnie wciągnęłam się w świat Sagi Księżycowej, dlatego nie mogłam sobie odpuścić przeczytania tej niewielkiej objętościowo książki, w której została przedstawiona historia królowej Luny – Levany.

Levana nie jest w najmniejszym nawet stopniu jedną z moich ulubionych bohaterek sagi, ale byłam ciekawa początku, który spowodował, że w jej sercu zagościł mrok. Bo wierzę, że każde zło ma jakąś przyczynę i historię, że nie bierze się znikąd. Tak też było w tym przypadku.

W dzieciństwie oszpecona przez płomienie, samotna, niekochana, poniżana przez siostrę, z młodzieńczymi uczuciami ulokowanymi w osobie, która ich nie odwzajemnia… nic dziwnego, że jej odbiło (delikatnie mówiąc). Mimo całej jej tragedii, nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że Levana mogła dokonywać innych wyborów. Jej uczucia do Evreta i to w jaki sposób próbowała się do niego zbliżyć, były wręcz maniakalnie przerażające. A jej obsesyjne pragnienie, żeby za wszelką cenę dostać wszystko, miłość tego jedynego i władzę przyprawiało o gęsią skórkę. I jak bardzo nie próbowałam jej współczuć chociaż trochę, to nic mi z tego nie przychodziło i myślę, że w dużej mierze sama doprowadziła się do punktu, w którym się znalazła, a po śmierci siostry mogła wszystko…

Podobało mi się. Dużo wnosi do całości. Warto było uzupełnić sagę o tę historię.

Jeden ze zgrabniejszych prologów, jakie udało mi się przeczytać. Okropnie wciągnęłam się w świat Sagi Księżycowej, dlatego nie mogłam sobie odpuścić przeczytania tej niewielkiej objętościowo książki, w której została przedstawiona historia królowej Luny – Levany.

Levana nie jest w najmniejszym nawet stopniu jedną z moich ulubionych bohaterek sagi, ale byłam ciekawa...