To jedna z tych książek o których nigdy nie zapomnę. Z rozmów Gitty Sereny z Franzem Stanglem, byłym komendantem obozu w Treblince wyłania się dziwny niejednoznaczny obraz głównego "bohatera". To z jednej strony zwykły austriacki urzędas, który popłynął z prądem, a potem wykonywał tylko swoją robotę najlepiej jak umiał. To nie sadysta czy owładnięty rządzą mordu antysemita, którego łatwo można znienawidzić, który budzi oczywistą odrazę. Wręcz szokuje przeciętność Stangla. Równocześnie jest w swoim zamiłowaniu do porządku i działaniach mających usprawnić funkcjonowanie fabryki śmierci przerażający. Jak cyborg niezdolny do refleksji nad tym co robi.
Są nieliczne momenty w tej książce w których Stangl wykazuje coś na kształt żalu, czy wstydu. Wielokrotnie w trakcie lektury powracałam do zdjęcia Stangla na okładce i za każdym razem uderzała mnie jego normalność... Zwykły starszy pan w garniturze, który zamordował kilkanaście tysięcy ludzi.
Polecam po "W stronę ciemności" przeczytać "Bunt w Treblince" Samuela Willenberga, gdzie znajduje się wszystko to, co pominął, wstydliwie przemilczał albo wybielił Stangl.

To jedna z tych książek o których nigdy nie zapomnę. Z rozmów Gitty Sereny z Franzem Stanglem, byłym komendantem obozu w Treblince wyłania się dziwny niejednoznaczny obraz głównego "bohatera". To z jednej strony zwykły austriacki urzędas, który popłynął z prądem, a potem wykonywał tylko swoją robotę najlepiej jak umiał. To nie sadysta czy owładnięty rządzą mordu antysemita,...