Faulkner napisał kiedyś do Hemingwaya: Książka, podczas lektury której czytelnik nie sięga po słownik, jest nic niewarta. Na co Hemingway stwierdził: Biedny Faulkner. Czy on naprawdę myśli, że wielkie emocje pochodzą z wielkich słów?

Taka jest powieść Tomasza Kowalczyka, pełna wielkich, często bardzo trudnych słów. A można by było łatwiej, prościej, bardziej zrozumiale. Aż dziw bierze, że tę książkę napisał tak młody, bo dwudziestopięcioletni człowiek.

Maszynopis z Kawonu to publikacja, która jednym wyda się dziwna, drudzy uznają ja za zbyt trudną, a jeszcze inni po prostu się w niej zakochają. Zastanawiałam się gdzie jest w tym wszystkim moje miejsce, ale niestety nie widzę się w żadnej z tych grup.

Opowiadana historia jest wytworem wyobraźni anonimowego głównego bohatera. Zwykłe codzienne sprawy widziane jego oczami nabierają całkiem innego, nowego znaczenia. Wszystko jest odmienne, niejednoznaczne. Nic nie jest takie, jakim się wydaje. Pojawia się pytanie o sens życia, istotę i cel ludzkiej egzystencji, dzięki którym, tak jak bohater tej opowieści i my czerpiemy przyjemność i satysfakcję. Transcendentalna podróż w głąb ludzkiego umysłu, wykracza poza istniejącą rzeczywistość, będącą wynikiem osobistych przeżyć bohatera.

Rozum ludzki spotyka się w pewnym rodzaju swych poznań ze szczególnym losem: dręczą go pytania, których nie może uchylić, albowiem zadaje mu je własna jego natura, ale na które nie może również odpowiedzieć, albowiem przewyższają one wszelką jego możność – Immanuel Kant

Osobom, które mają mały zasób słów, lektury tej książki nie polecam, gdyż uważam, że będą się męczyć. Język, którym posługuje się autor, nie ma nic wspólnego z językiem potocznym. W stylistyce Kowalczyka widać bardzo wyraźny wpływ poetyki (wszak przede wszystkim jest on poetą). Przez to każdy czytelnik inaczej zinterpretuje ten tekst.

A czym jest tytułowy Kawon? Można się tego dowiedzieć w ostatnim rozdziale tej mini-powieści (z całą pewnością nie jest to arbuz).

Teraz zadaję sobie pytanie: czy polecać tę książkę, czy też nie? I, jak rzadko się zdarza, po prostu nie wiem co zrobić. Najlepiej będzie jeśli każdy sam podejmie decyzję.

Faulkner napisał kiedyś do Hemingwaya: Książka, podczas lektury której czytelnik nie sięga po słownik, jest nic niewarta. Na co Hemingway stwierdził: Biedny Faulkner. Czy on naprawdę myśli, że wielkie emocje pochodzą z wielkich słów?

Taka jest powieść Tomasza Kowalczyka, pełna wielkich, często bardzo trudnych słów. A można by było łatwiej, prościej, bardziej zrozumiale. Aż...