Żyli długo i szczęśliwie?

Para nieco przypadkowych młodych rodziców postanawia stworzyć idealną rodzinę,ale jak na razie idzie im średnio.Spotykamy ich ponownie,uwikłanych w perypetie piekielnego wieczoru panieńskiego, dzikich zabaw,klęski kolejnych oświadczyn i rodzinnego szaleństwa. Claire i Carter zaczynają wątpić w siłę łączących ich uczuć...

"Rodzina nie do końca idealna" to druga część serii Pokusy i Łakocie,opowiadająca o dalszych losach naszych bohaterów.

Gavine jest chłopcem,z którym nasze życie nigdy nie będzie nudne.Daje nam też przykład,że trudy rodzicielstwa i wyrzeczeń,jakie się z nim wiążą ,nigdy nie idą na marne.Carter, Claire i inni bohaterowie,którym udało się zdobyć szturmem moje serce w pierwszej części,nadal są w nim,nawet po zamknięciu kontynuacji,,Pokus i łakoci”.

Historię możemy śledzić z dwóch perspektyw,dzięki czemu mamy niepowtarzalną okazję poznać męski i damski punkt widzenia.Jest ona dodatkowo opowiadana z trzech różnych perspektyw czasowych.Powieść uświadamia nam,że różnice rozumienia świata i hierarchii wartości kobiet i mężczyzn mogą prowadzić do wielu nieporozumień między nimi.

Jest to opowieść,którą czytelnik będzie się delektował jak wyśmienitym ciastkiem i nie będzie jej w stanie odłożyć aż do ostatniej kartki.Sprawi, że Twoje serce z emocji będzie biło coraz szybciej.

Pokazuje ona,że nie istnieje taki termin jak zły rodzic.Człowiek staje się nim przez zakłamane społeczeństwo,które przykleja mu łatkę z tym określeniem,ponieważ uważa,że każdy kto ma niekonwencjonalne metody wychowawcze powinien być pozbawiony praw rodzicielskich. Dlatego czasami warto się zastanowić,kto tak naprawdę wyrządzi dziecku większą krzywdę.

Książka ta sprawia,że po jej skończeniu powracamy do niej bez przerwy w myślach,analizując ją,przywołując najzabawniejsze momenty oraz rozprawiając na tematy,które skłoniły nas do refleksji.

Jest mi bardzo smutno,że moja przygoda z tą książką musiała dobiec końca.Już od dawna żadnej historii nie udało się wycisnąć tylu łez z moich oczu.Najbardziej jednak absurdalne jest jednak to,iż nie jest to nawet ostatnia cześć tej znakomitej trylogii.Bardzo przywiązałam się do bohaterów historii i choć wspaniałym przeżyciem była dla mnie możliwość obserwowania w tej części jak Gavin dorasta,to z drugiej strony strasznie nie chciałam,aby to się stało.Obawiałam się,iż nie będzie już takim samym uroczym chłopcem z niewyparzoną buzią,który zdobył moje serce w pierwszej części.Niestety należę do tych osób,które nienawidzą zmian i nieubłaganie pędzącego czasu.

Okładka jest o niebo piękniejsza,jej żywe kolory przyciągają wzrok czytelnika oraz odzwierciedla historię,jaka skrywa się w środku.W żadnym razie nie kojarzy mi się z książką kucharską,jak to było z szatą graficzną pierwszej części...

Cała recenzja na blogu :http://lowczyni-ksiazek.blogspot.com/

Żyli długo i szczęśliwie?

Para nieco przypadkowych młodych rodziców postanawia stworzyć idealną rodzinę,ale jak na razie idzie im średnio.Spotykamy ich ponownie,uwikłanych w perypetie piekielnego wieczoru panieńskiego, dzikich zabaw,klęski kolejnych oświadczyn i rodzinnego szaleństwa. Claire i Carter zaczynają wątpić w siłę łączących ich uczuć...

"Rodzina nie do końca...