Zakończenie sagi tak bogatej w postacie, historie i intrygi w sposób, który byłby zadowalający każdego jest chyba niemożliwe.

Choćby dlatego, że obcujemy z postaciami po raz ostatni zawsze pozostawia uczucie niedosytu. I jestem pewien, że to uczucie powstałoby nawet, gdyby można wybrać zakończenie spośród jednego ze stu.

Pani Jeziora to mnóstwo zamkniętych wątków, zakończonych intryg i nakreślona wizja świata po sadze. Nie da się nie docenić tej dbałości o szczegóły, która pewnie kosztowała autora dziesiątki godzin pracy.

Co muszę jednak tej części zarzucić to potraktowanie zupełnie po macoszemu Milvy, Cahira i Emiela Regisa. W najdłuższym tomie z całego cyklu poświęcono im bardzo mało miejsca. Ale może jest to w pewien sposób część zamysłu autora, pójścia jakby na przekór czytelnikowi, a może i własnym chęciom.

Bo o dziwo ta saga w coraz większej części poświęcona była rzeczami, które można by spokojnie umiejscowić w rzeczywistym świecie - rządzą władzy i mordu, rasizmem, ksenofobią i okrucieństwem wojny. Mimo, że wyróżniony magią i przeznaczeniem, ten świat sprawia wrażenie do bólu realnego, w odróżnieniu od bajkowych wizji wielu zachodnich twórców fantasy.

Na słowa uznania zasługuje największa batalistyczna scena w całym cyklu, gdzie niespodziewanie na najbardziej poruszającą dla mnie scenę wyrosła śmierć Coena - wiedźmina, który pojawia się pierwszy raz od... Krwi Elfów. W dziwny sposób kontrastuje to ze śmiercią bohaterów wspomnianych przeze mnie wcześniej, a nawet samego Geralta. Cóż - bolesny realizm.

Sama końcówka, mimo swojej niejednoznaczności wydaje mi się ciut niespójna.

Mimo pewnych zastrzeżeń to proza, do której Sapkowski już przyzwyczaił, mnoga w wątki, przedstawiana z różnych perspektyw.

Dla mnie, godne zakończenie dla jednego z najlepszych cykli fantasy.

Zakończenie sagi tak bogatej w postacie, historie i intrygi w sposób, który byłby zadowalający każdego jest chyba niemożliwe.

Choćby dlatego, że obcujemy z postaciami po raz ostatni zawsze pozostawia uczucie niedosytu. I jestem pewien, że to uczucie powstałoby nawet, gdyby można wybrać zakończenie spośród jednego ze stu.

Pani Jeziora to mnóstwo zamkniętych wątków,...