Po przeczytaniu "Diabelskiego szczytu" pisałam, że autor stworzył interesujący kryminał, osadzony w bliżej nieznanych mi realiach, ale o nieco przerysowanej warstwie obyczajowej. Sięgnęłam po kolejną książkę z serii i miłe zaskoczenie. "Obyczajówki", czyli duszno-pijackich rozterek głównego bohatera jest już znacznie, znacznie mniej, natomiast sam wątek kryminalny skręcił nieco w stronę thrillera, przypominającego troszkę np. "48 godzin" albo powieści MacLeana. Mamy tu piękne dziewczę uciekające przed bandytami, mamy grupę policjantów, która próbuje ją znaleźć i mamy też tajemnicze szwarccharaktery utrudniające śledztwo. Autor zastosował też interesujący chwyt fabularny, mianowicie główny bohater poza opisanym powyżej wątkiem zaangażowany jest jeszcze w drugie, również interesujące śledztwo (kto zabił producenta płyt). I gdzieś tak prawie do końca książki okropnie mnie to irytowało, że muszę przerzucać się między jednym a drugim wątkiem. Poza tym ciężko się zastanawiałam, czy faktycznie policja tak pracuje, że zamiast skupić się i rzucić wszystkie siły dla ratowania zagrożonej porwaniem dziewczyny (w dodatku cudzoziemki, w której sprawie interweniuje ambasada Wielkiego Brata), rozdrabnia się i ciągnie kilka spraw równolegle. Na samym końcu okazuje się jednak, że wątki się splatają i sprawa w miarę zgrabnie się rozwiązuje. Przeczytać zdecydowanie warto.

Po przeczytaniu "Diabelskiego szczytu" pisałam, że autor stworzył interesujący kryminał, osadzony w bliżej nieznanych mi realiach, ale o nieco przerysowanej warstwie obyczajowej. Sięgnęłam po kolejną książkę z serii i miłe zaskoczenie. "Obyczajówki", czyli duszno-pijackich rozterek głównego bohatera jest już znacznie, znacznie mniej, natomiast sam wątek kryminalny skręcił...