Może zacznę od minusów, bo przez nie zabrałem książce jedną gwiazdkę. A więc porządne wydanie, czyli szyte z twardą oprawą mogłoby mieć zdjęcia wydane w lepszej jakości np. na kredówce i mogłoby mieć lepiej opracowane pod względem graficznym mapy (porównajcie to co jest w tej książce z np. mapami w książkach Osprey`a). Co do treści map nie mam zastrzeżeń, dla takiego a nie innego stopnia szczegółowości opisywanych walk, są one wystarczające. Negatywnie mówię tylko o jej stronie graficznej, która wygląda niczym w książkach z lat 90-tych. Teraz plusy. Świetna synteza 1942 roku, wydarzeń wałkowanych w wielu książkach, bo to w końcu rok Stalingradu i El Alamein. Autor poddał analizie stronę strategiczno-operacyjną działań 1942 roku pokazując że w tym roku upadła niemiecka, kultywowana przez niemiecki korpus oficerski od lat, koncepcja wojny manewrowej. Niemcy jako kraj z fatalnym położeniem geograficznym, małą ilością surowców i ograniczoną liczbą ludności musiał wojny wygrywać zdecydowanym, szybkim uderzeniem, w którym stawiano na manewr i inicjatywę oficerów niższych szczebli. Takie podejście dało Niemcom szereg zwycięstw w początkach II wojny światowej, zwycięstw spektakularnych. Nawet rok 1942 z Gazalą, Kerczem, Sewastopolem, Charkowem i początkami Fall Blau (Woroneż, Rostów, Kaukaz) pokazał, że śmiały manewr jest w stanie przechylić szalę zwycięstwa nad liczniejszym przeciwnikiem. Autor te wydarzenia opisał właśnie w swojej pracy. Autor pokazał jednak, że upływające lata wojny, ubywająca siła żywa (w 1942 roku sięgnięto po rocznik 1923, a połowa dywizji będących uzupełnieniami przed Fall Blau to jednostki sojuszników), niepełne stany sprzętowe, braki w środkach transportu, kłopoty paliwowe, wydłużenie linii zaopatrzeniowych (itd.) spowodowało stępienie ostrza Wehrmachtu. Koncepcja w której manewr decydował o zwycięstwie upadła w zderzeniu z połaciami terenów Rosji, dojrzalszym przeciwnikiem posiadającym przewagę materiałową. II wojna była wojną totalną w której przewaga materiałowa zdemolowała niemieckie koncepcje prowadzenia wojny na poziomie operacyjnym. Z Rosją nie dało się w 1942 roku wygrać wojny jednym, dwoma śmiałymi manewrami/bitwami. Autor stawia tezę, że nawet gdyby Niemcom udało zdobyć się Stalingrad (a podkreśla, że Niemcy byli bliscy tego w początkowej fazie operacji, podobnie jak na Kaukazie), to nie doprowadziłoby to przecież do końca wojny ze Związkiem Radzieckim. Jest to więc świetna synteza działań zawierająca sporo ciekawych opisów walk w całym 1942 roku, gdzie Autor nie idzie do bardzo szczegółówych opisów walk, ale ocenia ich założenia strategiczne i wykonanie na poziomie operacyjnym Korpusów/dywizji. Książkę szczerze polecam, ale jej cena jak na polskie warunki jest nieco wygórowana. Teraz wyszło chyba wydanie w miękkiej oprawie z mniejszą ceną, więc warto się zaopatrzyć.

Może zacznę od minusów, bo przez nie zabrałem książce jedną gwiazdkę. A więc porządne wydanie, czyli szyte z twardą oprawą mogłoby mieć zdjęcia wydane w lepszej jakości np. na kredówce i mogłoby mieć lepiej opracowane pod względem graficznym mapy (porównajcie to co jest w tej książce z np. mapami w książkach Osprey`a). Co do treści map nie mam zastrzeżeń, dla takiego a nie...