Sprawnie napisana analiza kluczowego roku 1942 z punktu widzenia Wehrmachtu. Tytułowa "Zagłada Wehrmachtu" to stan w którym siły zbrojne III Rzeszy znajdują się pod koniec roku 1942 - niezdolne do przechylenia szali zwycięstwa na korzyść nazistowskich Niemiec. Autor omawia kilkanaście czynników, które do tego doprowadziły - niemiecką tradycję wojskową, która preferowała wojny manewrowe i "krótkie i żwawe", przewagę ludzką i materiałową aliantów, uwikłanie w walkę na trzech, odległych od siebie frontach, adaptację strategii prowadzenia wojen przez Brytyjczyków i Sowietów (operacje sekwencyjne i operacje głębokie, odebranie niemieckim dowódcom swobody działań na poziomie operacyjnym przez Hitlera.

Zdecydowanie jest to jedna z najlepiej napisanych książek o historii wojskowości - autor ma "żywy" i mocno publicystyczny styl. Książka jest świetnie udokumentowana i obala wiele mitów, które narosły wokół roku 1942, jednocześnie unikając pułapki snucia historii alternatywnych.

Sprawnie napisana analiza kluczowego roku 1942 z punktu widzenia Wehrmachtu. Tytułowa "Zagłada Wehrmachtu" to stan w którym siły zbrojne III Rzeszy znajdują się pod koniec roku 1942 - niezdolne do przechylenia szali zwycięstwa na korzyść nazistowskich Niemiec. Autor omawia kilkanaście czynników, które do tego doprowadziły - niemiecką tradycję wojskową, która preferowała...

Bardzo ciekawa, dobrze napisana analiza z poziomu strategicznego. Do jakości polskiego wydania niema się co odnosić bo chyba wszystko już napisano (jakość map i zdjęć) ale najważniejsza jest treść a bogata bibliografia to dodatkowy plus. Autor ma bardzo konkretne spojrzenie na sposób prowadzenia wojny przez Wehrmacht w czasie II Wojny Światowej - szybkie kampanie, prowadzące do okrążenia i zniszczenia uderzeniami koncentrycznymi armii przeciwnika - unikanie za wszelką cenę wojny pzoycyjnej. Sposób ten wywodzi z pruskiej tradycji wojen "Krótkich i żwawych" jak to ujął Fryderyk Wielki. Z tezą tą trudno się nie zgodzić choć ciągłe wracanie do genezy tego sposobu prowadzenia działań bywa irytujące. Warto przeczytać niezależnie od znajomości temamtu.

Bardzo ciekawa, dobrze napisana analiza z poziomu strategicznego. Do jakości polskiego wydania niema się co odnosić bo chyba wszystko już napisano (jakość map i zdjęć) ale najważniejsza jest treść a bogata bibliografia to dodatkowy plus. Autor ma bardzo konkretne spojrzenie na sposób prowadzenia wojny przez Wehrmacht w czasie II Wojny Światowej - szybkie kampanie,...

Bardzo dobra pozycja, syntezujaca materiały z innych książek. Daję tylko 7, ze względu na absolutnie TRAGICZNE polskie wydanie. Mówimy o książce opisujacej kampanie militarne z dość dużą szczegółowością. Tymczasem książka niemal całkowicie pozbawiona jest jakichkolwiek map... Natomiast mapy które już są, nie są najlepszej jakości. Niejednokrotnie nie znalazłem na nich kluczowych dla danej operacji miejscowości, bądź były one niepodpisane. Najbardziej kuriozalna jest mapa obrazująca operację Uran, na której nie zaznaczono Stalingradu... Makabra. Świetna książka, tragiczne wydanie.

Bardzo dobra pozycja, syntezujaca materiały z innych książek. Daję tylko 7, ze względu na absolutnie TRAGICZNE polskie wydanie. Mówimy o książce opisujacej kampanie militarne z dość dużą szczegółowością. Tymczasem książka niemal całkowicie pozbawiona jest jakichkolwiek map... Natomiast mapy które już są, nie są najlepszej jakości. Niejednokrotnie nie znalazłem na nich...

"Bardzo przystępna synteza"
Książka Roberta M. Citino jest dość zgrabnie przeprowadzoną syntezą działań Wehrmachtu w 1942 roku. Język autora jest bardzo przystępny, by nie powiedzieć prosty i zrozumiały nawet dla laika. Opisy walk dość plastyczne a wnioski poukładane i logiczne.
Ogromną wadę tej publikacji jest brak nowości. Wszystko o czym czytałem zostało już powiedziane. Autor podpiera się dość bogatą literaturą. Dla kogoś, kto zna część przedstawianych pozycji wnioski Roberta M Citino nie są niczym świeżym. Dla osób mniej obeznanych w temacie publikacja może stanowić dość sprawnie zrealizowany szybki przewodnik "dlaczego Wehrmacht przegrał wojnę? "
Kolejną wadą tej publikacji są amatorskie mapy. Wyglądają jakby wykonało je dziecko w darmowym programie komputerowym i jest ich stanowczo za mało.
Publikacja dla osób, które chcą sobie usystematyzować wiedzę. Wciągająca i niepozwalająca się nudzić. Bardziej zaawansowani nie znajdą w niej nic odkrywczego. Poza ogromnymi przypisami dotyczącymi literatury w której opisano tematykę rozdziału. Można dostać namiary na kilkadziesiąt fajnych pozycji. Ci którzy liznęli co nieco - mogą przeczytać, ale nie jest to obowiązkowe.

"Bardzo przystępna synteza"
Książka Roberta M. Citino jest dość zgrabnie przeprowadzoną syntezą działań Wehrmachtu w 1942 roku. Język autora jest bardzo przystępny, by nie powiedzieć prosty i zrozumiały nawet dla laika. Opisy walk dość plastyczne a wnioski poukładane i logiczne.
Ogromną wadę tej publikacji jest brak nowości. Wszystko o czym czytałem zostało już...

Książka jest ciekawą syntezą która może być wstępem do szczegółowej lektury o poszczególnych kampaniach i bitwach. Mapki niestety słabej jakości ale to norma.
Jedyne co autorowi nie wyszło (możliwe że to był celowy zabieg marketingowy) to główny tytuł książki. Nie ma tu mowy o zagładzie Wehrmachtu, bo jakby do niej doszło to tenże Wehrmacht nie mógłby wykonywać Odwrotu w roku 1943 w kolejnej książce z tej serii ;) To jest książka o tym, że absolutna przewaga materiałowa, przemysłowa i ludnościowa aliantów, połączona z rosnącym doświadczeniem bojowym jednostek aliantów, spowodowała że "zagładzie" uległa niemiecka koncepcja na prowadzenie wysoce manewrowych ofensywnych działań operacyjnych, obliczonych na błyskawiczne pokonanie przeciwnika. A że Niemcy nie znaleźli do końca wojny nowego podejścia, to niezależnie od pojedynczych "kozackich" wyczynów Rommla czy Mansteina na poziomie operacyjnym, strategicznie długofalowej wojny wygrać nie mogli.

Książka jest ciekawą syntezą która może być wstępem do szczegółowej lektury o poszczególnych kampaniach i bitwach. Mapki niestety słabej jakości ale to norma.
Jedyne co autorowi nie wyszło (możliwe że to był celowy zabieg marketingowy) to główny tytuł książki. Nie ma tu mowy o zagładzie Wehrmachtu, bo jakby do niej doszło to tenże Wehrmacht nie mógłby wykonywać Odwrotu w...

Może zacznę od minusów, bo przez nie zabrałem książce jedną gwiazdkę. A więc porządne wydanie, czyli szyte z twardą oprawą mogłoby mieć zdjęcia wydane w lepszej jakości np. na kredówce i mogłoby mieć lepiej opracowane pod względem graficznym mapy (porównajcie to co jest w tej książce z np. mapami w książkach Osprey`a). Co do treści map nie mam zastrzeżeń, dla takiego a nie innego stopnia szczegółowości opisywanych walk, są one wystarczające. Negatywnie mówię tylko o jej stronie graficznej, która wygląda niczym w książkach z lat 90-tych. Teraz plusy. Świetna synteza 1942 roku, wydarzeń wałkowanych w wielu książkach, bo to w końcu rok Stalingradu i El Alamein. Autor poddał analizie stronę strategiczno-operacyjną działań 1942 roku pokazując że w tym roku upadła niemiecka, kultywowana przez niemiecki korpus oficerski od lat, koncepcja wojny manewrowej. Niemcy jako kraj z fatalnym położeniem geograficznym, małą ilością surowców i ograniczoną liczbą ludności musiał wojny wygrywać zdecydowanym, szybkim uderzeniem, w którym stawiano na manewr i inicjatywę oficerów niższych szczebli. Takie podejście dało Niemcom szereg zwycięstw w początkach II wojny światowej, zwycięstw spektakularnych. Nawet rok 1942 z Gazalą, Kerczem, Sewastopolem, Charkowem i początkami Fall Blau (Woroneż, Rostów, Kaukaz) pokazał, że śmiały manewr jest w stanie przechylić szalę zwycięstwa nad liczniejszym przeciwnikiem. Autor te wydarzenia opisał właśnie w swojej pracy. Autor pokazał jednak, że upływające lata wojny, ubywająca siła żywa (w 1942 roku sięgnięto po rocznik 1923, a połowa dywizji będących uzupełnieniami przed Fall Blau to jednostki sojuszników),niepełne stany sprzętowe, braki w środkach transportu, kłopoty paliwowe, wydłużenie linii zaopatrzeniowych (itd.) spowodowało stępienie ostrza Wehrmachtu. Koncepcja w której manewr decydował o zwycięstwie upadła w zderzeniu z połaciami terenów Rosji, dojrzalszym przeciwnikiem posiadającym przewagę materiałową. II wojna była wojną totalną w której przewaga materiałowa zdemolowała niemieckie koncepcje prowadzenia wojny na poziomie operacyjnym. Z Rosją nie dało się w 1942 roku wygrać wojny jednym, dwoma śmiałymi manewrami/bitwami. Autor stawia tezę, że nawet gdyby Niemcom udało zdobyć się Stalingrad (a podkreśla, że Niemcy byli bliscy tego w początkowej fazie operacji, podobnie jak na Kaukazie),to nie doprowadziłoby to przecież do końca wojny ze Związkiem Radzieckim. Jest to więc świetna synteza działań zawierająca sporo ciekawych opisów walk w całym 1942 roku, gdzie Autor nie idzie do bardzo szczegółówych opisów walk, ale ocenia ich założenia strategiczne i wykonanie na poziomie operacyjnym Korpusów/dywizji. Książkę szczerze polecam, ale jej cena jak na polskie warunki jest nieco wygórowana. Teraz wyszło chyba wydanie w miękkiej oprawie z mniejszą ceną, więc warto się zaopatrzyć.

Może zacznę od minusów, bo przez nie zabrałem książce jedną gwiazdkę. A więc porządne wydanie, czyli szyte z twardą oprawą mogłoby mieć zdjęcia wydane w lepszej jakości np. na kredówce i mogłoby mieć lepiej opracowane pod względem graficznym mapy (porównajcie to co jest w tej książce z np. mapami w książkach Osprey`a). Co do treści map nie mam zastrzeżeń, dla takiego a nie...