Franz-Joseph, takie imię nosi główny bohater powieści Bernharda. Nosi zdaje się swe imię za karę. Żyjący w burżuazyjnym dworze Wolfsegg, pokłócony z całą rodziną z wyjątkiem swego wuja, przeżywa osobiste piekło. Piekło rodzinnego zakłamania, narzuconej tradycji, przez którą jego rodzeństwo jest faworyzowane, a on jako outsider o aspiracjach artystycznych i naukowych boleśnie sekowany.

W Rzymie, do którego ucieka znajduje inny świat. Świat bez zasłon, rygorów. Lecz to odosobnienie wcale nie jest dla niego zbawienne - perspektywa oddalenia jeszcze bardziej zaostrza stare resentymenty i wykoleja w oczach głównego bohatera instytucję rodziny, która tyranizuje. Sam Franz-Joseph cały jest zresztą z tyrady, pomstując na zakłamanie, niegodziwość własnego narodu, który rzekomo był tylko bierną ofiarą hitlerowskiego Anschlussu, a nawet na tak prozaiczne rzeczy jak fotografie. Ich obraz, przepełniony uśmiechniętymi twarzami jest nieprawdziwy i budzi jego obrzydzenie.

Stąd wszystko z oddali należy wyprzeć, wymazać, odrodzić podeptaną przez bliskich podmiotowość. Książka Bernharda to pasjonujące studium upadku rodziny, więzów, a także moralnego uśpienia całego narodu, przed którym on sam musi uciekać. Tylko że ucieczki idealistów rzadko kończą się sukcesem.

Franz-Joseph, takie imię nosi główny bohater powieści Bernharda. Nosi zdaje się swe imię za karę. Żyjący w burżuazyjnym dworze Wolfsegg, pokłócony z całą rodziną z wyjątkiem swego wuja, przeżywa osobiste piekło. Piekło rodzinnego zakłamania, narzuconej tradycji, przez którą jego rodzeństwo jest faworyzowane, a on jako outsider o aspiracjach artystycznych i naukowych...