Londyn 1021 rok. Nathanel i Agnes Cole. On cieśla, bezrobotny obibok, ona wykształcona,mądra, zaradna, utrzymująca całą rodzinę hafciarka. Rodzice pięciorga dzieci, między innymi 9-letniego Roba, głównego bohatera powieści.
Agnes po szóstym porodzie umiera. Rob jako najstarszy z rodzeństwa przejmuje rolę opiekuna i stara się robić wszystko tak, jakby to robiła mama. Nathanel po śmierci żony podejmuje pracę, podupada na zdrowiu i również umiera. Dzieci zostają rozdzielone do różnych rodzin. Tylko Rob zostaje sam. Dopiero stary balweirz Crof bierze chłopca do siebie na praktykę. Objeżdżają razem okoliczne wioski udzielając porad medycznych ubogim mieszkańcom, a także zabawiają ich żonglerką.

Ciężko ocenić mi „Medicusa” Jest to na pewno arcydzieło co chodzi o wykonanie. Zachwycać się można zarówno językiem jakim posługuje się autor, szczegółowością opisów postaci, ale i opisów miejsc wydarzeń, faktów historycznych. Niesamowita precyzja bije z każdej kolejnej strony. Jednakże ja tej książki nie umiałam szybko czytać i to mnie męczyło i denerwowało.
To nie kryminał, gdzie akcja wciąga i trzyma w napięciu, a czytelnik z niecierpliwością wertuje kartki. Tą książką trzeba się delektować, czytać spokojnie, ucząc się wymawiać kolejne trudne nazwiska występujących osób, a także śledząc rozwój głównego bohatera, tego jak z małego chłopca wyrasta krnąbrny młodzieniec, a następnie żądny wiedzy mężczyzna.
Nie wiem, może kiedyś zdecyduję się poznać kolejne dzieje Roba sięgając po „Medicusa z Saragossy"

Londyn 1021 rok. Nathanel i Agnes Cole. On cieśla, bezrobotny obibok, ona wykształcona,mądra, zaradna, utrzymująca całą rodzinę hafciarka. Rodzice pięciorga dzieci, między innymi 9-letniego Roba, głównego bohatera powieści.
Agnes po szóstym porodzie umiera. Rob jako najstarszy z rodzeństwa przejmuje rolę opiekuna i stara się robić wszystko tak, jakby to robiła mama....