książka, która lekko mnie zszokowała dwoma pierwszymi stronicami. Czemu? Bo na owych dwóch kartkach znajduje się nic innego jak... Streszczenie całości. Czytałam już recenzję Niny... na innym blogu, gdzie pojawił się dokładnie ten sam problem, ale później, w momencie rozpoczęcia czytania, zapomniałam o tym i... Przeczytałam... Nie powiem, coś takiego niszczy poniekąd radość, wypływającą z każdą stroną, z każdą minutą pochłaniania publikacji, jednak w tym wypadku...

Streszczenie było mniej jasne i klarowne niż sama książka ;).

Ze streszczenia nie dowiedziałam się praktycznie nic, takie jest zagmatwane i nieprzejrzyste - dopiero w książce wszystko się pięknie wyjaśnia, znajduje odpowiednie tory i akcja toczy się we właściwym kierunku.

Jeśli więc traficie kiedyś na egzemplarz Niny... to koniecznie, mimo wszystko, NIE CZYTAJCIE STRESZCZENIA przed prawowitą książką - tylko dopiero po. Wtedy już całość puzzli powskakuje w odpowiednie miejsca i stworzy ładny obraz.

Jak dowiedziałam się z tylnej okładki książki - autorka Ewelina Rubinstein jest prawniczką i dziennikarką; współpracowała z różnymi czasopismami, obecnie związana jest z dwutygodnikiem "Głos Wolsztyński". Nina prawdziwa historia to jej debiutancka powieść. A raczej, rzekłabym powiastka, bo książka liczy zaledwie 128 stron.

Z debiutami, jak wiadomo, różnie bywa... Jedne mogą być ogromnym sukcesem, inne całkowitą porażką. W tym przypadku jest to wygrana, bo książka jest naprawdę dobra.

Delikatnie o fabule

Daniel Maciejczyk jest wykładowcą prawa na Uniwersytecie Johanna Gutenberga. Fakt, ma pracę, ale to jest właśnie wszystko, co posiada. Nie ma celu w życiu, planów; jedyną jego radością są: alkohol i wybujałe fantazje na temat potencjalnej kobiety. Mężczyzna nigdy nie umiał stworzyć normalnego stałego związku, więc tym bardziej odczuwa brak bliskiej osoby i szczęścia z nią związaną.

Pewnego dnia w drzwiach Daniela staje tajemniczy starszy pan (z wyglądu podobny do Świętego Mikołaja), który zaskakująco dużo wie o nim; jego przyzwyczajeniach i obawach. Kreśli w egzemplarzu Nędzników (ulubionej książce Maciejczyka) wiadomość od Niny... Cała sytuacja wydaje się bardzo dziwna, zwłaszcza, że Daniel nie zna owego mężczyzny jak i sekretnej Niny. Dopiero później spotyka Ernesta Schneidera (bo tak naprawdę nazywa się starzec) w Paryżu, co staje się punktem zapalnym do rozwiązania z pozoru irytującej zagadki: kim jest Ernest, skąd wie tyle o życiu Daniela, po co pojawia się nagle w jego życiu i w końcu KIM JEST Nina?!

Co myślę?

Książka napisana bardzo lekkim stylem; przeczytałam ją w godzinę, a z każdą stroną żałowałam, że już tak blisko do jej końca... Bo fabuła, mimo, że nie jest jakoś ogromnie rozbudowana, to przyciąga uwagę i kusi kolejnymi elementami układanki, którą chce się ułożyć (przez głupie streszczenie mniej więcej wiedziałam co będzie dalej, więc ponownie przypominam: NIE CZYTAJCIE GO). Uwielbiam wszelkiego rodzaju tajemnice sprzed lat ukryte w książkach, więc tutaj jak najbardziej znalazłam coś takiego. Jedynym minusem (oczywiście jak dla mnie) były dziwne sceny erotyczne z tytułową bohaterką, co przypomniało mi znienawidzone 50 twarzy Grey'a, jednak na szczęście owych momentów nie było zbyt wiele. Jest akcja, jest fabuła, jest tajemnica, jest trochę historii (od 1902 roku do czasów II wojny światowej), jest pierwszoosobowy narrator w postaci Daniela, czyli generalnie to, czego oczekuję od dobrej książki.

I najważniejsze: rewelacyjnie zostały tu wplecione motywy sumienia, marnowania swojego życia, dążenie do poprawy jego jakości, odnajdywanie szczęścia i TEJ kobiety.

książka, która lekko mnie zszokowała dwoma pierwszymi stronicami. Czemu? Bo na owych dwóch kartkach znajduje się nic innego jak... Streszczenie całości. Czytałam już recenzję Niny... na innym blogu, gdzie pojawił się dokładnie ten sam problem, ale później, w momencie rozpoczęcia czytania, zapomniałam o tym i... Przeczytałam... Nie powiem, coś takiego niszczy poniekąd...