Tego jeszcze nie było. Łysiak bajkopisarzem. Prędzej można by się spodziewać, że zacznie pisać wiersze niż bajki, ale widocznie to taki moment w życiu pisarza, że warto poeksperymentować z nową formą i zająć się czymś, co wbrew pozorom wcale łatwym zadaniem nie jest, bo najmłodsi czytelnicy są najbardziej wymagający. Choć trzeba tu jasno powiedzieć, że choć w tytule tego dzieła jest termin bajka, który sugerowałby formę dla dzieci ale dalej sugestia nie jest tak oczywista do kogo ona jest skierowana, to zdecydowanie trzeba powiedzieć, że to bajki dla dorosłych, i to dorośli będą w stanie w pełni ich bogactwo docenić i zrozumieć, co nie oznacza, że dzieci nie będą w stanie ich po swojemu, może bez głębokiego wchodzenia pojąć, pełno w nich bowiem erudycyjnych odniesień. Autor bawi się licznymi kontekstami, dokonując różnorakich porównań korzysta z bogatej wiedzy historycznej, zwłaszcza z bliskiego mu sercu okresu napoleońskiego, i sprytnie przemyca te odniesienia, ale sięga również i do funkcjonujących w powszechnym obiegu zwrotów i myśli, które będą czytelne dla jednak bardziej wyrobionego odbiorcy, który śledzi, co dzieje się w aktualnym wymiarze w kinie, teatrze, filmie czy polityce. Liczne aluzje sugerują, że pod bajkowymi postaciami, a jest to znany przecież zabieg stylistyczny, ukrywają się znane postacie naszego życia politycznego, a jeśli przy tej okazji używają one języka, który zawiera charakterystyczne zwroty i powiedzonka, to rozszyfrowywanie kto kim jest lub o kim się wypowiada, wcale nie jest takie trudne. To jednak jest zdecydowanym atutem. Bawiąc się konwencją, jaką uzyskuje dzięki formie jaką jest bajka, może przemycić wiele własnych poglądów i swoje widzenie świata, które choć zakamuflowane jest jednak czytelne. A reguły zostają zachowane. Bajka ma swoich dobrych i złych bohaterów, dziecko będzie miało wyraźne rozróżnienie, i wykładnię, co jest dobre a co jest złe, i po której stronie ma się opowiedzieć. Przygody bohaterów są pełne emocjonujących wrażeń, spotykają ich niesamowite wydarzenia, doświadczają magii, która wprowadza element cudowności ale nie sugerujący jego nadużywania, by nie przekroczyć dozwolonych granic świata czarów, kończą się morałem, który niesie ze sobą jednoznaczne przesłanie, więc dziecko nie odejdzie z poczuciem niezrozumienia czy niedosytu, będzie miało spójny obraz świata, a jego wyobraźnia zostanie zapłodniona barwnymi opowieściami. Łysiak jest mistrzem, wie, jak delikatną materię sobie wybrał, i jak bardzo wszyscy będą się temu przyglądać, on jednak świetnie sobie z nią poradził i zapraszając nas do swego bajkowego osobistego wnętrza, zgodnie z przyjętymi schematami ale i z własnym piętnem, prezentuje nam treści, które chciałby, by spełniając swoją rolę jednocześnie były okazją do nieco innego spojrzenia na rzeczywistość. Bajkowy świat Łysiaka jest intrygującym, warto się w niego zagłębić.

Tego jeszcze nie było. Łysiak bajkopisarzem. Prędzej można by się spodziewać, że zacznie pisać wiersze niż bajki, ale widocznie to taki moment w życiu pisarza, że warto poeksperymentować z nową formą i zająć się czymś, co wbrew pozorom wcale łatwym zadaniem nie jest, bo najmłodsi czytelnicy są najbardziej wymagający. Choć trzeba tu jasno powiedzieć, że choć w tytule tego...