Dla małych książka to nie jest, moim zdaniem. Dla dużych owszem, ale słabiutko wyszło. Mnie pan Łysiak nie przekonał do swojej bajkowej twórczości.

Dla małych książka to nie jest, moim zdaniem. Dla dużych owszem, ale słabiutko wyszło. Mnie pan Łysiak nie przekonał do swojej bajkowej twórczości.

Uwielbiam Łysiaka, jednakże w bardziej dorosłym wydaniu. Książka zawiera 2 bajki, oczywiście z morałem, przeczytalam ale nie zachwycily mnie. Nalezy jednak dodać, że książka jest pięknie wydana, a rysunki wprost zachwycają.

Uwielbiam Łysiaka, jednakże w bardziej dorosłym wydaniu. Książka zawiera 2 bajki, oczywiście z morałem, przeczytalam ale nie zachwycily mnie. Nalezy jednak dodać, że książka jest pięknie wydana, a rysunki wprost zachwycają.

Bajka wzorująca się na baśniach o Lechu, kocie w butach, koziołku matołku, a jednocześnie satyrycznie podchodząca do historycznych i współczesnych wydarzeń i społecznych zachowań. Oby doczekała się statusu Legendy, wtedy zostanie poznana dokładniej (szybkie przeczytanie nie gwarantuje dobrej zabawy) i może zostanie lekturą w szkole, gdyż jest tego warta bardziej niż niektóre propozycje zastępujące "Naszą szkapę" (nie wiem czy wyrzucanie tego typu literatury jest konieczne, ale jeśli jest...),a nad którymi pochyliłem się z przerażeniem i obrzydzeniem współczując dzieciom.

Bajka wzorująca się na baśniach o Lechu, kocie w butach, koziołku matołku, a jednocześnie satyrycznie podchodząca do historycznych i współczesnych wydarzeń i społecznych zachowań. Oby doczekała się statusu Legendy, wtedy zostanie poznana dokładniej (szybkie przeczytanie nie gwarantuje dobrej zabawy) i może zostanie lekturą w szkole, gdyż jest tego warta bardziej niż...

Nie wiem ile z tego zrozumieją dzieci ale dorośli podniosą kąciki ust zapewne nie raz :-)

Nie wiem ile z tego zrozumieją dzieci ale dorośli podniosą kąciki ust zapewne nie raz :-)

Dwie bajki, które swą treścią dają dużo do myślenia. Wiele aluzji powoduje, że naprawdę śmieszą. Czyta się je szybko z racji dużej czcionki i sporej ilości kolorowych ilustracji. Polecam serdecznie!

Dwie bajki, które swą treścią dają dużo do myślenia. Wiele aluzji powoduje, że naprawdę śmieszą. Czyta się je szybko z racji dużej czcionki i sporej ilości kolorowych ilustracji. Polecam serdecznie!

Nie za bardzo wybitne, ale czyta się bardzo lekko i szybko.

Nie za bardzo wybitne, ale czyta się bardzo lekko i szybko.

Rzeczywiście dla małych i dużych. Kolejna dobra książka Waldemara Łysiaka.

Rzeczywiście dla małych i dużych. Kolejna dobra książka Waldemara Łysiaka.

Mało tekstu dużo obrazków. Autor opowiada historyjkę do prezentowanych rycin i ilustracji. Prosta warstwa dla dzieci i mądrzejsza, sarkastyczna dla dorosłych.

Mało tekstu dużo obrazków. Autor opowiada historyjkę do prezentowanych rycin i ilustracji. Prosta warstwa dla dzieci i mądrzejsza, sarkastyczna dla dorosłych.

Tego jeszcze nie było. Łysiak bajkopisarzem. Prędzej można by się spodziewać, że zacznie pisać wiersze niż bajki, ale widocznie to taki moment w życiu pisarza, że warto poeksperymentować z nową formą i zająć się czymś, co wbrew pozorom wcale łatwym zadaniem nie jest, bo najmłodsi czytelnicy są najbardziej wymagający. Choć trzeba tu jasno powiedzieć, że choć w tytule tego dzieła jest termin bajka, który sugerowałby formę dla dzieci ale dalej sugestia nie jest tak oczywista do kogo ona jest skierowana, to zdecydowanie trzeba powiedzieć, że to bajki dla dorosłych, i to dorośli będą w stanie w pełni ich bogactwo docenić i zrozumieć, co nie oznacza, że dzieci nie będą w stanie ich po swojemu, może bez głębokiego wchodzenia pojąć, pełno w nich bowiem erudycyjnych odniesień. Autor bawi się licznymi kontekstami, dokonując różnorakich porównań korzysta z bogatej wiedzy historycznej, zwłaszcza z bliskiego mu sercu okresu napoleońskiego, i sprytnie przemyca te odniesienia, ale sięga również i do funkcjonujących w powszechnym obiegu zwrotów i myśli, które będą czytelne dla jednak bardziej wyrobionego odbiorcy, który śledzi, co dzieje się w aktualnym wymiarze w kinie, teatrze, filmie czy polityce. Liczne aluzje sugerują, że pod bajkowymi postaciami, a jest to znany przecież zabieg stylistyczny, ukrywają się znane postacie naszego życia politycznego, a jeśli przy tej okazji używają one języka, który zawiera charakterystyczne zwroty i powiedzonka, to rozszyfrowywanie kto kim jest lub o kim się wypowiada, wcale nie jest takie trudne. To jednak jest zdecydowanym atutem. Bawiąc się konwencją, jaką uzyskuje dzięki formie jaką jest bajka, może przemycić wiele własnych poglądów i swoje widzenie świata, które choć zakamuflowane jest jednak czytelne. A reguły zostają zachowane. Bajka ma swoich dobrych i złych bohaterów, dziecko będzie miało wyraźne rozróżnienie, i wykładnię, co jest dobre a co jest złe, i po której stronie ma się opowiedzieć. Przygody bohaterów są pełne emocjonujących wrażeń, spotykają ich niesamowite wydarzenia, doświadczają magii, która wprowadza element cudowności ale nie sugerujący jego nadużywania, by nie przekroczyć dozwolonych granic świata czarów, kończą się morałem, który niesie ze sobą jednoznaczne przesłanie, więc dziecko nie odejdzie z poczuciem niezrozumienia czy niedosytu, będzie miało spójny obraz świata, a jego wyobraźnia zostanie zapłodniona barwnymi opowieściami. Łysiak jest mistrzem, wie, jak delikatną materię sobie wybrał, i jak bardzo wszyscy będą się temu przyglądać, on jednak świetnie sobie z nią poradził i zapraszając nas do swego bajkowego osobistego wnętrza, zgodnie z przyjętymi schematami ale i z własnym piętnem, prezentuje nam treści, które chciałby, by spełniając swoją rolę jednocześnie były okazją do nieco innego spojrzenia na rzeczywistość. Bajkowy świat Łysiaka jest intrygującym, warto się w niego zagłębić.

Tego jeszcze nie było. Łysiak bajkopisarzem. Prędzej można by się spodziewać, że zacznie pisać wiersze niż bajki, ale widocznie to taki moment w życiu pisarza, że warto poeksperymentować z nową formą i zająć się czymś, co wbrew pozorom wcale łatwym zadaniem nie jest, bo najmłodsi czytelnicy są najbardziej wymagający. Choć trzeba tu jasno powiedzieć, że choć w tytule tego...

Tego bym się nie spodziewała. Łysiak dla dzieci. „Książkę tę poświęcam wszystkim moim wnukom (...) oraz wszystkim grzecznym dzieciom bawiącym się między Tatrami a Bałtykiem”. [s.6] Jednakowoż po przeczytaniu mam pewne wątpliwości czy istotnie jest to książka „dla małych”. Piękne wydana – co zresztą jest standardem w Wydawnictwie Noblis – z wieloma ilustracjami, zdjęciami, rysunkami dzieci. I z dużą czcionką.

Nie czyni to wcale pozycji przeznaczonej dla dzieci. Jednak po większym zastanowieniu stwierdzam, że dwie opowiastki, które przedstawia Pan Łysiak „Trzy kruki, trzy sowy, i kłopot gotowy”, i „O kotku Ambitku, któremu ciągle było mało” zdecydowanie można polecić młodszemu czytelnikowi. Oczywiście największą frajdę będą tu mieli fani twórczości Pana Waldemara oraz czytelnicy nieco starsi. Bowiem w tych dwóch opowiastkach pełno jest aluzji i dygresji do innych utworów, nie tylko literackich, ale i filmów, również do filozofii i wydarzeń historycznych.

W pierwszej bajce poznajemy trzy młode wilczki Leszka, Czeszka i Ruszka (że niby przypadkowe imiona),które postanawiają przemienić się w kruki, aby potem ożenić się z sowami. Ot, fabuła w skrócie. Oczywiste cele przyświecają im różne i po drodze przeżywają fascynujące przygody oraz spotykają rozmaitych bohaterów. I jak na Łysiaka przystało, nawet w opowiastce dla dzieci, potrafi przemycić inne treści. Mnóstwo tu odwołań do literatury, np. bajki Ignacego Krasickiego „Lis i kruk”, ale pojawiają się jeszcze takie postacie jak: Pasibrzuch, Dziadek Mróz, Królowa Mrozu czy wiedźmy-czarownice. Dostaje się przy okazji politykom, lekarzom i kobietom oczywiście. Oto co mówi jeden z bohaterów, konkretnie pan ślimak, na temat zalet małżeństwa:
„Słowem same przyjemności, panowie krukowie, pod warunkiem, że w bliskiej okolicy nie ma atrakcyjnych sąsiadów, bo wtedy wiotczeją więzy ślubne i ze wszystkich więzów zostaje tylko łańcuch pokarmowy, przy czym wy nie pełnicie w nim już roli konsumenta, a głowa puchnie i puchnie od trosk”. [s.33]

Druga bajka opowiada o pewnym kotku-psotku o imieniu Ambitek. Też nie trudno domyślić się dlaczego takie imię, ciągle pragnął więcej. Zaczęło się od koloru sierści a skończyło lotem na Księżyc. Pełno tu aluzji do literatury „Kot w butach”, „Pan Twardowski”, „Siedmiomilowe buty”, ale i do historii również. Pojawia się dygresja do ukochanej postaci historycznej Pana Łysiaka, czyli do Napoleona Bonaparte, jak i wyjaśnienie dlaczego to w pewnej bitwie miedzy Anglikami i Francuzami grupa kotów odegrała znaczącą rolę. Tu też dostaje się politykom, którzy „obszczekują jedni drugich”, sportowcom, „którzy ciągle chcą biegać szybciej, rzucać dalej” oraz dziewczętom, które „ciągle szukają atrakcyjniejszych chłopców”.

Wszystko ma to oczywiście logiczną i spójną całość. Trzeba posiadać niebywały talent pisarski, aby w sposób klarowny, zabawny i pouczający przekazać pewne prawdy o życiu dzieciom. Trzeba mieć ogromną wiedzę interdyscyplinarną, aby w tak swobodny sposób łączyć motywy literackie, filmowe z faktami historycznymi. Ubawiłam się czytające te opowiastki, a z drugiej strony dalej nie mogę wyjść z podziwu kunsztu pióra Pana Łysiaka. Czapki z głów!

Tego bym się nie spodziewała. Łysiak dla dzieci. „Książkę tę poświęcam wszystkim moim wnukom (...) oraz wszystkim grzecznym dzieciom bawiącym się między Tatrami a Bałtykiem”. [s.6] Jednakowoż po przeczytaniu mam pewne wątpliwości czy istotnie jest to książka „dla małych”. Piękne wydana – co zresztą jest standardem w Wydawnictwie Noblis – z wieloma ilustracjami, zdjęciami,...