Eliza Drogosz, początkująca pisarka młodego pokolenia, zaserwowała egipską opowieść, która z pewnością spodoba się młodym czytelnikom. Jest to porządny kawał młodzieżowej literatury, w której znajdziemy przygodę, dreszczyk emocji, jak i wiele zaskakujących zwrotów akcji.

To opowieść o wierzeniach i egipskich bogach, którzy w tej historii stoją bliżej człowieka niż można by pomyśleć. Wręcz należy nauczyć się ich od początku, a może nawet przewartościować swoje wyobrażenia.

Do Egiptu zostaje zaproszona grupa zdolnych uczniów z różnych stron świata. Ten tajemniczy obóz letni jest początkiem „boskiej przygody” w piaskach pustyni. Bogowie budzą się z długiego snu i odradzają się w ciałach nastolatków, a ich przywódca postanawia zawładnąć światem. Mimo dość typowego pokierowania fabuły, Eliza Drogosz uparcie walczy z czytelniczą nudą i stara się na każdym kroku zaatakować nowym wątkiem i akcją. Wszystko trzyma się sensu, a przygoda gna do przodu.

Na pierwszy plan wysuwa się dwójka głównych bohaterów: Sonia – Polka z Krakowa, która w egipskim muzeum doznaje wizji, która naznacza jej dalsze życie i Olivier – który z opryskliwego i tajemniczego młodzieńca staje się bohaterem całego książkowego widowiska.

Hieroglify i tajemnicze moce wkraczają w codzienne życie uczniów, którzy nagle odkrywają w sobie niezwykłe zdolności i dary, powierzone im przez bogów. Drogosz przedstawia nowe narodziny bóstwa, zdejmuje z nich dostojność i szlachetne rysy i wtłacza w ciała nierozgarniętych nastolatków przez co patetyczność egipskich bogów staje się dawną mrzonką, bo Drogosz zaczyna trochę nie radzić sobie z eksperymentem, który sama wprowadziła do gry. Egipski dar w rękach dzieci staje się zabawą, demony to rozkapryszone demonki, a bogowie, to podekscytowane bożki.

Jednak młodemu czytelnikowi takie pokierowanie historii w niczym nie powinno przeszkadzać i nic nie zakłóci niezwykłej przygody, w której pisarka skrzętnie przemyca sporo wiedzy na temat egipskich wierzeń. Historia pełna jest różnorodnych bohaterów, zabawnych sytuacji i pustynnego piasku,
z którego jeden z bohaterów potrafi wyczarować cuda.

Debiutancka powieść zachwyca, bo mimo młodego wieku pisarki, jest to książka przemyślana i skrzętnie skonstruowana, chociaż napisana nastoletnim językiem, którego Drogosz nie jest w stanie jeszcze przeskoczyć.

Ta powieść, to wielka pustynna uczyta ze skorpionami, magicznymi amuletami, tonami piasku i nastolatkami, którzy niczego nieświadomi, stają się rewolucyjnym narzędziem w rękach fałszywego boga, dla którego powrót do niewolnictwa, to dopiero początek zabawy.

Grzegorz Śmiałek