Wszyscy jesteśmy ofiarami żartu. Jeśli nie własnego, głupio niewyszukanego, po sztubacku buńczucznego, jeśli nie żartu znajomego, któremu czemuś zawadzamy, to ogólnie - żartu życia lub historii. Tej pisanej przez "H". O tym właśnie jest ta książka.

Ale mnie nakłoniła do rozważań o istocie krzywdy i zemsty. Na ile pierwsza usprawiedliwia drugą. I czy w ogóle zemsta znajduje usprawiedliwienie, jeśli chybia celu i rykoszetem trafia boleśnie, niemal śmiertelnie kogoś innego, osobę w gruncie rzeczy Bogu ducha winną? Jeśli ta nowa, zupełnie niewinna ofiara, próbując rozliczyć się, uporać ze swoją krzywdą, całkiem nową w łańcuchu kolejnych ciosów i odpowiedzi, na domiar złego ściąga na siebie śmieszność i staje po prostu zhańbiona? Wtedy mściciel z "pierwotnej" ofiary sam staje się katem. Czy aby na pewno o to chodzi?

Nie lubię Ludwika. Że mu życie złamali? Jak i tysiącom innych, a jednak tamci żyli nadal, po swojemu, znajdując inne istnienia ścieżki, na poboczu alei dobrobytu i wielkości. Ten nie umiał. Pobocze nie dla niego? Gorzkniał, martwiał, drewniał w zapiekłej nienawiści i wieloletniej chęci odwetu. I po drodze zostawiał tylko kolejnych odrzuconych i pokrzywdzonych. Jak Łucja, której nigdy nie rozumiał ani nie kochał. Jak Jarosław, którym gardził, bo ten umiał cieszyć się czymś w życiu. Jak Helena, która była dla niego tylko przedmiotem, narzędziem. Ludwik-Jestem-Ponad-To.

Książka o spustoszonym życiu. Spustoszonym przez siebie samego.

Wszyscy jesteśmy ofiarami żartu. Jeśli nie własnego, głupio niewyszukanego, po sztubacku buńczucznego, jeśli nie żartu znajomego, któremu czemuś zawadzamy, to ogólnie - żartu życia lub historii. Tej pisanej przez "H". O tym właśnie jest ta książka.

Ale mnie nakłoniła do rozważań o istocie krzywdy i zemsty. Na ile pierwsza usprawiedliwia drugą. I czy w ogóle zemsta znajduje...