Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że książka jest z góry pisana pod tezę. A teza nazywa się: im lepiej pracownikowi, tym lepiej ma się gospodarka. Niestety autor nie bierze pod uwagę, że może być na odwrót, a przynajmniej że to nie jest takie proste.Autor ocenia wydatki socjalne tylko przez pryzmat pieniędzy. A może te pieniądze lepiej zainwestować w infrastrukturę czy "upiększenie" małych miejscowości? Moim zdaniem sporo naiwności jest w autorze gdy sądzi, że starszy człowiek z małej miejscowości wyda otrzymane pieniądze na inwestycje w siebie, stanie się lepszym człowiekiem, lepszym pracownikiem i rozrusza gospodarkę. Boję się że te pieniądze to będzie po prostu inwestycja w używki.

Owszem autor ma sporo racji: mamy w kraju potężne przyzwolenie na omijanie podatków, mamy całe grupy jak lekarze czy prawnicy którzy nie wydają paragonów, co w ogóle jest zmorą naszej gospodarki. Szkoda, że autor całkowicie pomija na przykład przywileje całych grup społecznych, typu przywileje emerytalne, które są rakiem naszej gospodarki. Przywołany jest też dowód, że mamy raj podatkowy bo podatki stanowią 30% PKB. Szkoda, że autor nie przywołuje, że połowa Polaków płaci 50%,a druga połowa 10%.

I to jest problem III RP. Połowa narodu wypruwa sobie żyły, oddaje w podatkach 2/3 pensji. A druga połowa nie płaci prawie nic, bogaci się i odchodzi na emeryturę w wieku 40 lat. My mamy w Polsce socjalizm, Panie autorze, socjalizm dla wybranych. Druga połowa społeczeństwa musi na ten "raj" zarobić.

Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że książka jest z góry pisana pod tezę. A teza nazywa się: im lepiej pracownikowi, tym lepiej ma się gospodarka. Niestety autor nie bierze pod uwagę, że może być na odwrót, a przynajmniej że to nie jest takie proste.Autor ocenia wydatki socjalne tylko przez pryzmat pieniędzy. A może te pieniądze lepiej zainwestować w infrastrukturę czy...