Z panną Weisberger się jakoś nie mogę porozumieć. Zaczęło się od tego, że najpierw obejrzałem „Diabeł ubiera się u Prady” i zachwyciły mnie kreacje aktorskie Meryl Streep i Emily Blunt. Historia sama w sobie też mi się spodobała. Dopiero później przeczytałem książkę, rozczarowała mnie i czar prysł. Następnie Weisberger pokusiła się o kontynuację powieści i w moim mniemaniu był to gwóźdź do trumny.

Nie wiem skąd mam w swoich zbiorach jej powieść „Portier nosi garnitur od Gabbany”. Leżała na półce od strasznie długiego czasu. Naszła mnie ochota na przeczytanie czegoś lekkiego, łatwego, wręcz „odmóżdżającego” więc wybór padł na tę książkę. I cóż mogę powiedzieć – inni bohaterowie, inne miejsce akcji, ale faktu to nie zmienia, że to kalka „Diabła”, forma, treść, sposób zawiązania i opisywania akcji i postaci są kropka w kropkę takie same. Można to nazwać koszmarnym autoplagiatem. A całość na żenująco niskim poziomie z każdej strony dobitnie wyła płytkością i banalnością. No i znowu ta sama sytuacja – główna bohaterka, taka mądra, dobra i lepsza od innych, jedyna przyzwoita w bagnie w którym przyszło jej pracować i obracać się.

Weisberger nie jest wcale taka głupia, czasem błyśnie jej zjadliwy tekst czy dobitne poczucie humoru, ale czemu robi to w takiej oklepanej, pretensjonalnej formie? Mogłaby z tego powstać naprawdę ciekawa satyra a zamiast tego jest pusta wydmuszka. No i to przesłodzone i ckliwe zakończenie...

No i ten polski tytuł. Nie wiem co tłumacz miał na myśli dając jej tytuł jaki dał (w oryginale „Everyone worth knowing”) ale sądzę, że ten zabieg miał przyciągnąć tłumy odnosząc się do tytułu „Diabeł ubiera się u Prady”. To ciekawe co tłumacz wymyśli w następnym tytule, kogo i w co tym razem ubierze…

Ze swojej strony nie polecam. Może komuś innemu będzie z tą książką po drodze, ale mi stanowczo nie jest.

Z panną Weisberger się jakoś nie mogę porozumieć. Zaczęło się od tego, że najpierw obejrzałem „Diabeł ubiera się u Prady” i zachwyciły mnie kreacje aktorskie Meryl Streep i Emily Blunt. Historia sama w sobie też mi się spodobała. Dopiero później przeczytałem książkę, rozczarowała mnie i czar prysł. Następnie Weisberger pokusiła się o kontynuację powieści i w moim mniemaniu...