Historia znana już z pierwszej książki cyklu Na zawsze. I jak to zwykle bywa w kolejnych książkach z cyklu - ma swoje plusy i minusy. Co podobało mi się najbardziej to to, że w końcu mogłam poznać co tak naprawdę myśli Connor, czym się kieruje i jakie targają nim uczucia. Nie zaprzeczę, że w „Na zawsze” nie do końca polubiłam naszego bohatera, nie zawsze mogłam zrozumieć czemu zachowuje się tak, a nie inaczej, czasem jego zachowanie był aż nadto denerwujące. A tu proszę – nareszcie wiemy co chodzi mu po głowie, z czym się musiał zmierzyć i czemu jemu też jest trudno w tej całej sytuacji. Za to duży plus. Nie mniej jednak historia widziana oczami Connora nie różni się wiele od tej opisywanej oczami Ellery, miałam wrażenie, że niektóre dialogi są żywcem ściągnięte z „Na zawsze”. Z całą pewnością przydałoby się pewne urozmaicenie, a tak w przeważającej części mamy to co już znamy z często wręcz „cukierkowym” wydźwiękiem ;)

Historia znana już z pierwszej książki cyklu Na zawsze. I jak to zwykle bywa w kolejnych książkach z cyklu - ma swoje plusy i minusy. Co podobało mi się najbardziej to to, że w końcu mogłam poznać co tak naprawdę myśli Connor, czym się kieruje i jakie targają nim uczucia. Nie zaprzeczę, że w „Na zawsze” nie do końca polubiłam naszego bohatera, nie zawsze mogłam zrozumieć...