...czyli jak Percy zapoznawał mnie z bogami.


Czy marzyliście kiedyś, by odwiedzić książkę? By wejść, ale tak naprawdę wejść do jakiegoś fantastycznego świata, poznać bohaterów i bliżej się im przyjrzeć? Widzę las rąk w górze, rozumiem, że wszyscy. Otóż czytając TĘ opowieść czułam się, jakbym wkroczyła do świata książki i to dosłownie. Naprawdę. A wszystko dzięki autorowi, który narratorem swojej nowej książki uczynił jednego z głównych bohaterów jego serii.

Twórcą doskonale łączącym świat realny i boski w moich oczach jest Rick Riordana, mam za sobą wszystkie(poza jednym dodatkiem) jego wydane w Polsce książki, każda z nich zajmuje honorowe miejsce na półce. Szczególnie jednak spodobała mi się pierwsza z jego serii o Percym Jacksonie, synu Posejdona. Czytałam ją już dwukrotnie, a wiem, że to dopiero początek. Domyślacie się pewnie, że wstęp ten nie był bezpodstawny. Tym razem miałam okazje czytać, nie kontynuacje losów ukochanego herosa(na marginesie, możecie o nim czytać też w cyklu Olimpijscy herosi), a napisane przez niego opowieści o greckich bogach. Jakże ja nie mogłabym po nie sięgnąć? Nie było takiej opcji. Przecież to książka Percy'ego!

Percy rozpoczyna swoją opowieść wstępem, w którym tłumaczy, że nie był pewny, czy powinien spisać losy bogów, jak wiadomo niektórym mogłoby się to nie spodobać. Spalić na popiół, uwędzić, obedrzeć ze skóry, czy wymyślić inną równie okropną karę za przeinaczenie jakiegoś wydarzenia. Opowieść rozpoczyna od początku, samego początku, kiedy światem rządził Chaos... Potem rozwija historię aż do opowieści o bogach olimpijskich, a dokładniej skupia się na tych najważniejszych, a jednocześnie najniebezpieczniejszych...


Takie cuda tylko w książce
Nie spodziewałam się, że "Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona" ukarzą się tak niesamowitą lekturą. Wiadomo Riordan potrafi pisać, zawsze mnie rozbawia i doskonale łączy dawne wierzenia ze współczesnością, ale to wcale nie miało polegać na konfigurowaniu tych dwóch światów, a oddaniu opowieści. Bałam się, że mogłoby być trochę nudno, zbyt monotonne i bez żadnego błysku, który zawsze towarzyszy lekturze książek autora. Mogłoby tak być, ale...

"Wiem. Krzyczycie: "Fuj! Bracie chcieli poślubić własne siostry?!"(...) zasady zachowania były wówczas znacznie luźniejsze. Poza tym nie mieli wielkiego wyboru, jeśli chodzi o kandydata do małżeństwa. Nie dało się po prostu zalogować na randkatytanów.com i znaleźć idealnego partnera"

Tak się nie stało. Już samo postawienie za narratora wydarzeń Percy'ego, który do każdej postaci i zdarzenia dorzucał swój komentarz było fantastyczne. Niekiedy dodawał on do opowieści całkowicie nowe, świeże spojrzenie, więc nawet znając mit(co mogłabym powiedzieć o dużej ich części) bawiłam się doskonale. Porównania herosa były niezwykle współczesne i łatwe do odebrania dla każdego. Percy często był stronniczy, niecne uczynki swego ojca łagodził, a innych mniej lubianych przez niego bogów(ekhm Aresa ekhm Dionizosa ekhm) powiększał. Jednak to jedynie ubarwiało mitologiczne aspekty historii.

Dziewiętnaście książkowych rozdziałów, w tym jeden niezwykle krótki, zawiera opowieści o początkach świata, królowaniu Kronosa, a później zdecydowanie dokładniejsze historie na temat 15 bogów, którzy zostali wymienieni na tylniej okładce książki. Same tytuły rozdziałów bawią czytelnika, gdyż są kompletnie oderwane od treści, a jednocześnie doskonale do niej pasują. A już szczególnie pasują do Percy'ego, który w końcu jest ich twórcą. Pan Rick doskonale wcielił się w swoją postać, dla mnie to książka Jacksona, bo gdyby on mógł napisać książkę, to na pewno byłaby właśnie taka. Zabawna, nieszablonowa i równie łatwa do czytania.

Mimo swoich gabarytów(większy format) książkę czyta się niezwykle szybko. Styl autora jest prosty, łatwy w odbiorze, pasuje mi szczególnie do serii Bogowie Olimpijscy (czy Wam się też się wydaję, że herosi to trochę inny styl?) . Książka lekka, przyjemna, przez przynudzania i z ogromna dawką humoru.


Czas napisać choć odrobinę o wydaniu książki. Po pierwsza grafika na okładce, przednia część jest niezwykle bajkowa, trudno oderwać od niej wzrok, piękna, dopracowana i taka fantastyczna. Tył książki również powala, lecący pegaz, niebo, chmury, cudowne... Wnętrzem również można się jedynie zachwycać. Twórcą ilustracji jest, wymieniony nawet na okładce, John Rocco. Sądzę, że doskonale oddał sceny z książki, jakby wyjął je z głowy autora. Książka jest, więc nie tylko w sferze tekstu dopracowana do perfekcji, ale również ma nienaganną sferę graficzną.

"Hestia była jak ulepszona wersja tytana - Tytan 2.0, model Plus. Prawdę mówiąc wcale nie była tytanidą, była boginią - pierwszą z całkowicie nowej gałęzi ewolucji nieśmiertelnych. Patrząc na nią Kronos czuł się jak stary telefon komórkowy przyglądający sie najnowszemu modelowi smartfona. Wiedział, że jego dni są policzone."

Wybaczcie mi, że tak słodzę tej książce, ale inaczej nie mogę. W niej nie ma się, do czego przyczepić. Riordan/Percy wykonali kawał dobrej roboty. Książka była niesamowita, stała się dopełnieniem przygód Percy'ego, ukazała mi jego stosunek do świata, a jednocześnie pozwoliła poznać lub ponownie odkryć dawne mity, które w powieściach Riordana nie miały aż takiego wydźwięku. "Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona" to lektura dla dużych, małych, dla każdego kochającego książki Riordana i/lub mitologię. To nowe spojrzenie na znane kwestie. Na pewno będę do tej pozycji wracać.
Dzięki za podróż Percy! ;)
Ocena: świetna [6/6]

...czyli jak Percy zapoznawał mnie z bogami.


Czy marzyliście kiedyś, by odwiedzić książkę? By wejść, ale tak naprawdę wejść do jakiegoś fantastycznego świata, poznać bohaterów i bliżej się im przyjrzeć? Widzę las rąk w górze, rozumiem, że wszyscy. Otóż czytając TĘ opowieść czułam się, jakbym wkroczyła do świata książki i to dosłownie. Naprawdę. A wszystko dzięki...