W rezultacie „Greccy Bogowie według Percy’ego Jacksona” to niesamowity portret greckich bogów; przystępnie napisana kopalnia wiedzy o greckich mitach. Co może zdziwić, często nie są to najważniejsze mity związane z Olimpijczykami, ale raczej te mniej znane, coraz bardziej zapominane i nie wymagane na kartkówkach ze znajomości greckiej mitologii. A przez to są jeszcze bardziej ciekawe! Wydałoby się, że jeden z najbardziej znanych współczesnych pisarzy, jeżeli chodzi o literaturę młodzieżową, Rick Riordan, napisał już tyle książek opartych na mitologii greckiej, rzymskiej czy egipskiej, że każda kolejna będzie już tylko odgrzewanym kotletem. Tymczasem Riordanowi znów udało się zaskoczyć czytelników. Pozornie nic wielkiego – ot, bardziej i mniej znane greckie mity w połączeniu z zabawnymi komentarzami samego Percy’ego Jacksona (w których często występuje jego dziewczyna) i pięknymi ilustracjami autorstwa Johna Rocco. Niby nic specjalnego, a jednak coś w tym musi być, skoro od książki zwyczajnie nie da się oderwać, a kolejne opowieści o wybrykach młodych bogów (i wcale nie chodzi tu tylko o kradzież pięćdziesięciu świętych krów przez małego Hermeska, który miał wówczas niecały dzień) stają się najbardziej pasjonującą rzeczą pod słońcem. „Greccy Bogowie według Percy'ego Jacksona” to książka, która łączy miłe z pożytecznym - po jej lekturze nasza wiedza o Grecji (a konkretniej o jej zwyczajach, tradycjach, położeniu geograficznym i przede wszystkim religii) będzie znacznie większa, ale i brzuch będzie nas bolał niemiłosiernie ze śmiechu, nie mówiąc już o poprawionym humorze.

„Greccy Bogowie...” prócz cudownych ilustracji i przepięknej szaty graficznej posiada też niebanalną, wciągającą treść, która na pewno zadowoli każdego miłośnika książek Parandowskiego. Nada się też doskonale dla kogoś na co dzień stroniącego od książek, a którego nazajutrz czeka bardzo ważna kartkówka ze znajomości greckiej mitologii. I kto wie? Może właśnie dzięki temu przewodnikowi przekona się on do literatury? Wiadomo, że fanów Ricka Riordana przekonywać nie trzeba, bo dla nich jest to pozycja obowiązkowa. Jeżeli jednak twórczość tego pana jest Tobie całkowicie obca, a nie boisz się dużej ilości krwi, choć szczątkowo interesujesz się wierzeniami Greków, nie mdlejesz na widok krwi, lubisz dobre dowcipy i krew nie przeraża Cię tak bardzo jak powinna, ten przewodnik jest dla Ciebie idealny. Ja tymczasem wciąż pozostaję pod dużym wrażeniem tej książki - mojemu (niegdyś) ulubionemu autorowi znów udało się mnie zaskoczyć. I to powinno być najlepszą zachętą. 

Weronika Wróblewska