Wszyscy, którzy ją już przeczytali zachwalają tę pozycję, a ja się standardowo wyłamię, (bo przecież wtedy nie byłabym sobą ;) i napiszę, że mnie się akurat nie podobała. :/ Kolejny raz dałam szansę temu samemu autorowi i niestety kolejny raz dałam się nabrać.

Dałam się nabrać na dobry, mocny thriller psychologiczny. A co naprawdę znalazłam w tej pozycji? Kompletnie, absolutnie NIC, nic przez duże N.

Cóż z tego, że mamy odnosić wrażenie zaszufladkowania, zagubienia, strachu, paniki, duszenia się przez zamknięcie nas w małym, klaustrofobicznym "pudełku", w którym bardzo ciężko się oddycha. Nic to jeśli bohaterka jest mdła, irytująca, zarozumiała (bo przecież jest "wielką" pisarką zresztą podobnie jak nasza autorka) dodatkowo wypluta z jakichkolwiek emocji, zimna ryba, oschła, rozgoryczona swoim życiem, związkami, samotniczka, odludek, postać, której niestety nie sposób polubić, mimo iż można poniekąd zrozumieć i wytłumaczyć jej zachowanie tym co przeżyła i doświadczyła w przeszłości, ale ba! cała książka i historia w niej opowiedziana jest jakaś taka nijaka i licha. :/ Związek między Senną a Isaackiem też jakiś taki... dziwny. Przez ponad 100 stron nic się nie dzieje, potem ledwo, ledwo sunie dalej aż do końca. Nie przeczę, że zdarzenia, które opisuje nam bohaterka są wstrząsające i nikt nie chciałby się znaleźć w podobnej sytuacji, ale nadal czegoś mi tu brakuje. Można spokojnie kartkować lub czytać tylko niektóre zdania, a i tak nie straci się zbyt wiele z tej historii, i nadal będziecie wiedzieli o czym czytacie. ;)

Ogromny minus z mojej strony dla autorki za lekkie ściągnięcie pomysłu z powieści Kinga. Ale nie zdradzę Wam z której książki dokładnie zostało to skopiowane. ;) Zakończenie dziwne, szybkie, niczym zawrót głowy podczas omdlenia, kiedy to budzisz się i niewiele pamiętasz co wydarzyło się przed chwilą. ;) I dodatkowo według mnie podobne do zakończeń z książek Musso czy Fitzka. :/

Jak dla mnie autorka dalej nie poprawiła swojego warsztatu po "Bad Mommy. Zła mama". Wygląda to tak jak by książkę pisał licealista (oczywiście nie obrażając tych młodych ludzi, gdyż nawet pośród nich są literackie diamenciki ; ). Pani Fisher według mnie nie umie pani pisać. Nie będę zachęcać do przeczytania tej książki, bo mnie ona zmęczyła i zniechęciła. Panuje tu nuda jak flaki z olejem, a dialogi są drętwe i bez emocji. Przykład strona 168:"- Czego chcesz, Senna? – Nie wiem. – Senna... - Żegnaj Isaac." a takich "krótkich, bezsensownych smaczków" i zdarzających się miejscami literówek w całej książce jest nawet sporo. I jeszcze na stronie 113 wyrażenie – "wyguglałam cię". ?????!!!! Hę???? Cały czas myślałam, że mówimy – wygooglować, a nie wyguglać. No cóż człowiek widać uczy się całe życie… a i tak głupi umiera. ;)

Wszyscy, którzy ją już przeczytali zachwalają tę pozycję, a ja się standardowo wyłamię, (bo przecież wtedy nie byłabym sobą ;) i napiszę, że mnie się akurat nie podobała. :/ Kolejny raz dałam szansę temu samemu autorowi i niestety kolejny raz dałam się nabrać.

Dałam się nabrać na dobry, mocny thriller psychologiczny. A co naprawdę znalazłam w tej pozycji? Kompletnie,...